Jeremiasza

36 A w czwartym roku Jehojakima,+ syna Jozjasza, króla Judy, doszło od Jehowy do Jeremiasza to słowo, mówiące: 2 „Weź sobie zwój księgi+ i zapisz w nim wszystkie słowa,+ które wypowiedziałem do ciebie przeciw Izraelowi i przeciw Judzie+ oraz przeciw wszystkim narodom+ od dnia, w którym przemówiłem do ciebie, od dni Jozjasza aż po dziś dzień.+ 3 Może ci z domu Judy posłuchają o całym tym nieszczęściu, które zamyślam na nich sprowadzić,+ by zawrócili, każdy ze swej złej drogi,+ i bym przebaczył ich przewinienie oraz ich grzech”.+

4 A Jeremiasz wezwał Barucha,+ syna Neriasza, żeby Baruch napisał z ust Jeremiasza na zwoju księgi wszystkie słowa Jehowy, które On wypowiedział do niego.+ 5 Potem Jeremiasz nakazał Baruchowi, mówiąc: „Jestem zamknięty. Nie mogę wejść do domu Jehowy.+ 6 Ty więc wejdź i ze zwoju, który spisałeś z moich ust, odczytaj na głos w dzień postu+ słowa Jehowy+ do uszu ludu w domu Jehowy; masz je też odczytać na głos do uszu całej Judy,+ która przychodzi ze swych miast. 7 Może ich prośba o łaskę dotrze przed oblicze Jehowy+ i zawrócą, każdy ze swej złej drogi,+ bo wielki jest gniew oraz złość, które Jehowa zapowiedział przeciw temu ludowi”.+

8 I Baruch,+ syn Neriasza, postąpił zgodnie ze wszystkim, co mu nakazał prorok Jeremiasz, aby na głos czytać z księgi+ słowa Jehowy w domu Jehowy.+

9 A w piątym roku Jehojakima,+ syna Jozjasza, króla Judy, w miesiącu dziewiątym,+ cały lud w Jerozolimie i cały lud, który wchodził z miast judzkich do Jerozolimy, ogłosił post przed obliczem Jehowy.+ 10 A Baruch zaczął z księgi czytać na głos do uszu całego ludu słowa Jeremiasza w domu Jehowy, w jadalni+ Gemariasza,+ syna przepisywacza+ Szafana,+ na górnym dziedzińcu przy wejściu do nowej bramy domu Jehowy.+

11 A Michajasz, syn Gemariasza, syna Szafana,+ usłyszał wszystkie słowa Jehowy z tej księgi. 12 Wtedy poszedł do domu króla, do jadalni sekretarza, a oto siedzieli tam wszyscy książęta: Eliszama,+ sekretarz, i Delajasz,+ syn Szemajasza, i Elnatan,+ syn Achbora,+ i Gemariasz,+ syn Szafana,+ i Sedekiasz, syn Chananiasza, oraz wszyscy inni książęta. 13 I Michajasz+ zaczął im oznajmiać wszystkie słowa, które usłyszał, gdy Baruch czytał na głos z księgi do uszu ludu.+

14 Wtedy wszyscy książęta posłali do Barucha+ Jehudiego,+ syna Netaniasza, syna Szelemiasza, syna Kusziego, mówiąc: „Weź do ręki zwój, z którego czytałeś na głos do uszu ludu, i przyjdź”. Toteż Baruch, syn Neriasza, wziął zwój do ręki i przyszedł do nich.+ 15 Wówczas rzekli do niego: „Usiądź, prosimy, i czytaj z niego na głos do naszych uszu”. Baruch+ czytał więc na głos do ich uszu.

16 A gdy tylko usłyszeli wszystkie te słowa, spojrzeli jeden na drugiego ze strachem; i odezwali się do Barucha: „Niewątpliwie oznajmimy królowi wszystkie te słowa”.+ 17 I zapytali Barucha, mówiąc: „Powiedz nam, prosimy, jak napisałeś wszystkie te słowa z jego ust?”+ 18 Wtedy Baruch rzekł do nich: „Ze swych ust oznajmiał mi wszystkie te słowa, a ja zapisywałem je atramentem w księdze”.+ 19 W końcu książęta powiedzieli do Barucha: „Idź, ukryj się, ty i Jeremiasz, tak by w ogóle nikt nie wiedział, gdzie jesteście”.+

20 Potem weszli do króla, na dziedziniec,+ a zwój pozostawili na przechowanie w jadalni+ sekretarza Eliszamy;+ i zaczęli mówić wszystkie te słowa do uszu króla.

21 Król posłał więc Jehudiego,+ by zabrał ten zwój. Toteż on wziął go z jadalni sekretarza+ Eliszamy.+ I Jehudi zaczął go czytać na głos do uszu króla i do uszu wszystkich książąt stojących przy królu. 22 A król siedział w domu zimowym,+ w miesiącu dziewiątym,+ przy koszu z rozżarzonymi węglami,+ który płonął przed nim. 23 Gdy tylko Jehudi przeczytał trzy lub cztery kolumny zwoju, on odcinał to nożem sekretarskim i wrzucał w ogień, który był w koszu z rozżarzonymi węglami, aż cały zwój trafił do ognia, który był w koszu z rozżarzonymi węglami.+ 24 I nie odczuli strachu;+ nie rozdarli też swych szat — ani król, ani żaden z jego sług, którzy słuchali wszystkich tych słów.+ 25 A Elnatan+ i Delajasz,+ i Gemariasz+ nalegali na króla, by nie palił zwoju, lecz on ich nie posłuchał.+ 26 Ponadto król nakazał Jerachmeelowi, synowi królewskiemu, i Serajaszowi, synowi Azriela, i Szelemiaszowi, synowi Abdeela, pochwycić sekretarza Barucha i proroka Jeremiasza.+ Lecz Jehowa ich ukrywał.+

27 A gdy król spalił zwój ze słowami, które Baruch+ spisał z ust Jeremiasza,+ doszło jeszcze do Jeremiasza słowo Jehowy, mówiące: 28 „Weź sobie inny zwój i napisz na nim wszystkie poprzednie słowa, które były na pierwszym zwoju, spalonym+ przez Jehojakima, króla Judy. 29 A przeciw Jehojakimowi, królowi Judy, masz powiedzieć: ‚Oto, co rzekł Jehowa: „Spaliłeś ten zwój,+ mówiąc: ‚Dlaczego tak napisałeś na nim:+ „Król Babilonu niewątpliwie nadciągnie i obróci ten kraj w ruinę, i sprawi, że zniknie z niego człowiek i zwierzę”?’+ 30 Dlatego tak rzekł Jehowa przeciw Jehojakimowi, królowi Judy: ‚Nie będzie miał nikogo, kto by zasiadł na tronie Dawida,+ a jego zwłoki zostaną wyrzucone+ na skwar za dnia i na mróz nocą. 31 I rozliczę jego+ i jego potomstwo, i jego sług za ich przewinienie,+ i sprowadzę na nich oraz na mieszkańców Jerozolimy i na mężów judzkich całe to nieszczęście, które im zapowiedziałem,+ lecz oni nie słuchali’”’”.+

32 Jeremiasz wziął więc drugi zwój, po czym dał go Baruchowi, synowi Neriasza, sekretarzowi,+ który zaczął na nim spisywać z ust+ Jeremiasza wszystkie słowa księgi, którą Jehojakim, król Judy, spalił w ogniu;+ i dodano do nich dużo więcej słów podobnych do tamtych.