1 Królów

12 I Rechoboam+ udał się do Szechem, gdyż do Szechem+ przybył cały Izrael, by go uczynić królem. 2 I stało się, gdy tylko usłyszał o tym Jeroboam,+ syn Nebata, będąc jeszcze w Egipcie (Jeroboam uciekł bowiem przed królem Salomonem, by zamieszkać w Egipcie),+ 3 że posłali i wezwali go. Potem Jeroboam oraz cały zbór Izraela przybyli i odezwali się do Rechoboama, mówiąc:+ 4 „Ojciec twój twardym uczynił nasze jarzmo, ty zaś ciężką służbę twego ojca i jego ciężkie jarzmo,+ które na nas włożył, uczyń lżejszymi,+ a będziemy ci służyć”.+

5 Wówczas im rzekł: „Odejdźcie na trzy dni i wróćcie do mnie”.+ Lud więc odszedł. 6 A król Rechoboam zaczął się naradzać ze starszymi,+ którzy usługiwali Salomonowi, jego ojcu, dopóki żył; i rzekł: „Jak radzicie odpowiedzieć temu ludowi?”+ 7 Toteż mu odrzekli, mówiąc: „Jeżeli dzisiaj chciałbyś się okazać sługą tego ludu i służyć im,+ to musisz im odpowiedzieć i przemówić do nich dobrymi słowami;+ a oni na pewno będą na zawsze twoimi sługami”.+

8 On jednak odrzucił radę udzieloną mu przez starszych i zaczął się naradzać z młodzieńcami, którzy z nim wyrośli,+ a teraz mu usługiwali.+ 9 Odezwał się więc do nich: „Co wy doradzacie,+ byśmy odpowiedzieli temu ludowi, który zwrócił się do mnie, mówiąc: ‚Uczyń lżejszym jarzmo, które na nas włożył twój ojciec’?”+ 10 A młodzieńcy, którzy z nim wyrośli, rzekli do niego, mówiąc: „Oto, co powinieneś powiedzieć+ temu ludowi, który zwrócił się do ciebie, mówiąc: ‚Ojciec twój uczynił nasze jarzmo ciężkim, ale ty uczyń je na nas lżejszym’; oto, co powinieneś im powiedzieć: ‚Mój mały palec z całą pewnością będzie grubszy niż biodra mego ojca.+ 11 Ojciec mój włożył na was ciężkie jarzmo, ja zaś dołożę do waszego jarzma.+ Ojciec mój karał was biczami, natomiast ja będę was karał batogami’”.+

12 Na trzeci dzień Jeroboam wraz z całym ludem przyszedł do Rechoboama, jak to król powiedział, gdy rzekł: „Wróćcie do mnie trzeciego dnia”.+ 13 I król zaczął odpowiadać ludowi szorstko,+ i odrzucił radę udzieloną mu przez starszych.+ 14 I odezwał się do nich według rady młodzieńców,+ mówiąc: „Ojciec mój uczynił wasze jarzmo ciężkim, lecz ja dołożę do waszego jarzma. Ojciec mój karał was biczami, natomiast ja będę was karał batogami”.+ 15 I król nie wysłuchał ludu,+ gdyż stało się tak za sprawą Jehowy,+ by mógł On spełnić swoje słowo,+ które Jehowa wyrzekł przez Achijasza+ Szilonitę do Jeroboama, syna Nebata.

16 Kiedy cały Izrael zobaczył, że król ich nie wysłuchał, lud odpowiedział królowi, mówiąc: „Jakiż dział mamy w Dawidzie?+ I nie ma żadnego dziedzictwa w synu Jessego. Do swych bogów,+ Izraelu! Teraz sam pilnuj swego domu, Dawidzie!”+ Wówczas Izrael ruszył do swych namiotów. 17 Jeśli chodzi o synów izraelskich mieszkających w miastach Judy, Rechoboam dalej panował nad nimi.+

18 Później król Rechoboam posłał Adorama,+ który był ustanowiony nad powołanymi do robót przymusowych,+ ale cały Izrael ukamienował go kamieniami,+ tak iż umarł. Król Rechoboam zdołał wsiąść na rydwan, by uciec do Jerozolimy. 19 A Izraelici trwają w buncie+ przeciwko domowi Dawida aż po dziś dzień.+

20 A gdy tylko cały Izrael usłyszał, że Jeroboam wrócił, od razu posłali i wezwali go na zgromadzenie, i uczynili go królem nad całym Izraelem.+ Nikt nie został zwolennikiem domu Dawida, z wyjątkiem samego plemienia Judy.+

21 Kiedy Rechoboam przybył do Jerozolimy,+ natychmiast zebrał cały dom Judy oraz plemię Beniamina,+ sto osiemdziesiąt tysięcy doborowych mężczyzn zdolnych do wojny, by walczyć z domem Izraela i przywrócić władzę królewską Rechoboamowi, synowi Salomona. 22 Wówczas do Szemajasza,+ męża prawdziwego Boga,+ doszło słowo prawdziwego Boga, mówiące: 23 „Powiedz Rechoboamowi, synowi Salomona, królowi Judy, oraz całemu domowi Judy i Beniamina, a także reszcie ludu: 24 ‚Oto, co powiedział Jehowa: „Nie wolno wam iść i walczyć ze swymi braćmi, synami Izraela.+ Niech każdy wróci do swego domu, bo ta rzecz stała się za moją sprawą”’”.+ Usłuchali więc słowa Jehowy+ i wrócili do domu zgodnie ze słowem Jehowy.+

25 A Jeroboam zbudował Szechem+ w górzystej okolicy Efraim i w nim zamieszkał. Potem wyruszył stamtąd i zbudował Penuel.+ 26 I Jeroboam zaczął mówić w swym sercu:+ „Teraz królestwo wróci do domu Dawida.+ 27 Jeżeli ten lud dalej będzie chodził, aby składać ofiary w domu Jehowy w Jerozolimie,+ to i serce tego ludu na pewno wróci do ich pana, Rechoboama, króla Judy; i zabiją mnie,+ i wrócą do Rechoboama, króla Judy”. 28 Toteż król zasięgnął rady+ i uczynił dwa złote cielce,+ i rzekł ludowi: „To dla was za dużo, byście mieli chodzić pod górę do Jerozolimy. Oto twój Bóg,+ Izraelu, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej”.+ 29 Potem umieścił jednego w Betel,+ a drugiego postawił w Dan.+ 30 I rzecz ta stała się przyczyną grzechu,+ i lud zaczął chodzić przed tego jednego — aż do Dan.

31 I zaczął on wznosić dom wyżyn+ i ustanawiać kapłanów spośród ogółu ludzi, którzy nie byli z synów Lewiego.+ 32 Potem Jeroboam ustanowił święto w miesiącu ósmym, piętnastego dnia tego miesiąca, na wzór święta, które było w Judzie,+ żeby mógł składać dary ofiarne na ołtarzu, który uczynił w Betel, aby ofiarować uczynionym przez siebie cielcom; i wyznaczył do usługiwania w Betel+ kapłanów wyżyn, które wzniósł. 33 I zaczął składać dary ofiarne na ołtarzu, który uczynił w Betel, piętnastego dnia w miesiącu ósmym, w miesiącu, który sam wymyślił;+ i ustanowił święto dla synów Izraela, i składał dary ofiarne na ołtarzu, aby zamieniać ofiary w dym.+