2 Koryntian

7 Skoro więc mamy te obietnice,+ umiłowani, oczyśćmy się+ z wszelkiego skalania ciała i ducha,+ doskonaląc świętość w bojaźni Bożej.+

2 Znajdźcie dla nas miejsce.+ Nikogo nie skrzywdziliśmy, nikogo nie zepsuliśmy, nikogo nie wykorzystaliśmy.+ 3 Nie mówię tego, aby was potępić. Bo już przedtem powiedziałem, że jesteście w naszych sercach, by z nami umrzeć i żyć.+ 4 Mam wobec was wielką swobodę mowy. Mogę się wami wielce chlubić.+ Pełen jestem pociechy,+ przepełnia mnie radość w każdym naszym uciśnieniu.+

5 Doprawdy, gdyśmy przybyli do Macedonii,+ ciało nasze nie zaznało ulgi,+ ale dalej byliśmy uciskani+ wszelkimi sposobami: na zewnątrz były walki, wewnątrz obawy. 6 Jednakże Bóg, który pociesza+ poniżonych, pocieszył nas obecnością Tytusa; 7 ale nie tylko jego obecnością, lecz także pocieszeniem, którym on został pocieszony z waszego powodu, ponieważ znowu przyniósł nam wiadomość+ o waszej tęsknocie, waszej żałości, waszej gorliwości względem mnie, tak iż jeszcze bardziej się uradowałem.

8 Toteż nawet jeśli was zasmuciłem swoim listem,+ nie żałuję tego. Nawet jeśli początkowo żałowałem (widzę, że ów list was zasmucił, chociaż tylko na chwilkę), 9 teraz się raduję — nie dlatego, że się po prostu zasmuciliście, ale że się zasmuciliście ku okazaniu skruchy;+ bo zasmuciliście się w sposób zbożny,+ aby w niczym nie doznać szkody z naszego powodu. 10 Gdyż zbożny smutek przyczynia się do okazania skruchy ku wybawieniu i tego nie należy żałować,+ ale smutek światowy rodzi śmierć.+ 11 Oto bowiem to wasze zbożne zasmucenie+ jakże wielką zrodziło w was żarliwość, jakie oczyszczanie się, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jaką tęsknotę, jaką gorliwość, jakie naprawianie zła!+ Pod każdym względem okazaliście się w tej sprawie nieskalanie czyści. 12 A chociaż do was napisałem, na pewno nie uczyniłem tak ani ze względu na tego, który wyrządził krzywdę,+ ani ze względu na skrzywdzonego, ale żeby wasza żarliwość ku nam ujawniła się wśród was wobec Boga. 13 Właśnie dlatego doznaliśmy pocieszenia.

Jednakże oprócz naszego pocieszenia jeszcze bardziej uradowała nas radość Tytusa, ponieważ jego duch+ został przez was wszystkich pokrzepiony. 14 Bo jeśli w czymkolwiek chlubiłem się wami przed nim, nie zostałem zawstydzony; ale jak mówiliśmy wam wszystko zgodnie z prawdą, tak też nasze chlubienie się+ przed Tytusem okazało się prawdą. 15 Również jego tkliwe uczucia ku wam są obfitsze, gdy sobie przypomina posłuszeństwo+ was wszystkich, jak go przyjęliście z bojaźnią i drżeniem. 16 Raduję się, że dzięki wam pod każdym względem mogę być pełen otuchy.+