Jeremiasza

44 Słowo, które doszło do Jeremiasza dla wszystkich Żydów mieszkających w ziemi egipskiej,+ mieszkających w Migdol+ i w Tachpanches,+ i w Nof,+ i w ziemi Patros,+ mówiące: 2 „Oto, co rzekł Jehowa Zastępów, Bóg Izraela: ‚Sami widzieliście całe nieszczęście, które sprowadziłem na Jerozolimę+ i na wszystkie miasta Judy, i oto dzisiaj są miejscem spustoszonym, i nie ma w nich mieszkańca.+ 3 Jest tak z powodu niegodziwości, której się dopuszczali, by mnie obrażać, chodząc i sprawiając, by wznosił się dym ofiarny,+ oraz pełniąc służbę dla innych bogów, którzy nie byli znani ani im, ani wam, ani waszym praojcom.+ 4 I posyłałem do was wszystkich moich sług, proroków, wstając wcześnie i posyłając,+ i mówiłem: „Proszę, nie czyńcie tej obrzydliwości, którą znienawidziłem”.+ 5 Lecz oni nie słuchali+ ani nie nakłonili swego ucha, aby się odwrócić od swej niegodziwości i już nie sprawiać, by wznosił się dym ofiarny dla innych bogów.+ 6 Toteż moja złość i mój gniew był wylany i płonął w miastach Judy oraz na ulicach Jerozolimy;+ i stały się miejscem spustoszonym, bezludnym pustkowiem, jak to jest dzisiaj’.+

7 „A oto, co rzekł Jehowa, Bóg Zastępów, Bóg Izraela: ‚Dlaczego ściągacie na swe dusze wielkie nieszczęście,+ żeby zgładzić spośród siebie mężczyznę i kobietę, dziecko i oseska+ — spośród Judy — tak iż nie pozostawiacie sobie ostatka, 8 obrażając mnie dziełami swoich rąk przez to, że za waszą sprawą wznosi się dym ofiarny dla innych bogów+ w ziemi egipskiej, do której wchodzicie, by się osiedlić jako przybysze — aby spowodować własną zagładę i aby stać się przekleństwem i hańbą pośród wszystkich narodów ziemi?+ 9 Czy zapomnieliście o złych czynach waszych praojców+ i o złych czynach królów Judy,+ i o złych czynach ich żon,+ i o waszych złych czynach, i złych czynach waszych żon+ — których się dopuszczano w ziemi judzkiej i na ulicach Jerozolimy? 10 I aż po dziś dzień nie czuli się zdruzgotani,+ i nie zlękli się+ ani nie chodzili według mego prawa+ i moich ustaw, które położyłem przed wami i przed waszymi praojcami’.+

11 „Dlatego tak rzekł Jehowa Zastępów, Bóg Izraela: ‚Oto zwracam swe oblicze przeciwko wam na nieszczęście i na wytracenie całej Judy.+ 12 I wezmę ostatek Judy, który zwrócił swe oblicza, by wejść do ziemi egipskiej, żeby się tam osiedlić jako przybysze,+ i wszyscy oni na pewno wyginą w ziemi egipskiej.+ Padną od miecza i wyginą wskutek klęski głodu,+ od najmniejszego do największego; poniosą śmierć od miecza i od klęski głodu. I staną się klątwą, dziwowiskiem i przekleństwem, i hańbą.+ 13 I dokonam rozrachunku z tymi, którzy mieszkają w ziemi egipskiej, tak jak dokonałem rozrachunku z Jerozolimą — mieczem, klęską głodu i zarazą.+ 14 I z ostatka Judy w ziemi egipskiej, który wchodzi, by się tam osiedlić jako przybysze,+ nikt nie ocaleje ani nie pozostanie przy życiu, żeby wrócić do ziemi judzkiej, ku której kierują pragnienie swej duszy, by wrócić i tam mieszkać;+ bo nie wrócą, z wyjątkiem niektórych ocalałych’”.

15 A wszyscy mężczyźni, którzy wiedzieli, że ich żony sprawiają, iż wznosi się dym ofiarny dla innych bogów,+ i wszystkie żony, które stały jako wielki zbór, i cały lud mieszkający w ziemi egipskiej,+ w Patros,+ odpowiedzieli Jeremiaszowi, mówiąc: 16 „Jeśli chodzi o słowo, które wypowiedziałeś do nas w imieniu Jehowy, nie słuchamy cię;+ 17 lecz z całą pewnością spełnimy każde słowo, które wyszło z naszych ust,+ i będziemy sprawiać, by dla ‚królowej niebios’+ wznosił się dym ofiarny, i wylewać dla niej ofiary płynne,+ tak jak my sami+ i nasi praojcowie,+ nasi królowie+ i nasi książęta czynili w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy, gdy byliśmy syci chleba i dobrze się nam wiodło, i nie oglądaliśmy żadnego nieszczęścia.+ 18 A od czasu, gdy przestaliśmy sprawiać, by dla ‚królowej niebios’+ wznosił się dym ofiarny, i wylewać dla niej ofiary płynne, wszystkiego nam brakuje i giniemy od miecza i klęski głodu.+

19 „A gdy sprawiałyśmy, by dla ‚królowej niebios’+ wznosił się dym ofiarny, i byłyśmy skłonne wylewać dla niej ofiary płynne,+ czyż to bez pytania się naszych mężów piekłyśmy dla niej placki ofiarne, by sporządzić jej wizerunek i wylewać dla niej ofiary płynne?”+

20 Wtedy Jeremiasz przemówił do całego ludu, do krzepkich mężczyzn i do żon oraz do całego ludu, który odpowiadał mu słowem, i rzekł: 21 „Jeśli chodzi o dym ofiarny, którym kadziliście w miastach Judy i na ulicach Jerozolimy,+ wy+ i wasi praojcowie,+ wasi królowie+ i wasi książęta+ oraz lud tej ziemi, czyż nie na to wspomniał Jehowa i czyż nie to przyszło mu do serca?+ 22 Toteż Jehowa już nie mógł dłużej tego znosić z powodu niegodziwości waszych postępków, z powodu obrzydliwości, których się dopuściliście,+ i tak wasza ziemia stała się miejscem spustoszonym i dziwowiskiem oraz przekleństwem, bez żadnego mieszkańca, jak to jest dzisiaj.+ 23 Ponieważ sprawialiście, by wznosił się dym ofiarny,+ i grzeszyliście przeciw Jehowie,+ i nie byliście posłuszni głosowi Jehowy,+ i nie chodziliście według jego prawa+ i jego ustaw oraz jego przypomnień, więc spotkało was to nieszczęście, jak to jest dzisiaj”.+

24 Jeremiasz rzekł jeszcze do całego ludu i do wszystkich kobiet: „Słuchaj słowa Jehowy, cała Judo, która jesteś w ziemi egipskiej.+ 25 Oto, co rzekł Jehowa Zastępów, Bóg Izraela: ‚Wy i wasze żony,+ również wy, kobiety, oznajmiacie swymi ustami (a swymi rękami już spełniliście), mówiąc: „Niezawodnie dochowamy ślubów, które złożyliśmy,+ że będziemy sprawiać, by dla ‚królowej niebios’+ wznosił się dym ofiarny, i wylewać dla niej ofiary płynne”.+ Wy, kobiety, niezawodnie będziecie spełniać swe śluby i niezawodnie będziecie dochowywać swych ślubów’.

26 „Dlatego słuchaj słowa Jehowy, cała Judo, która mieszkasz w ziemi egipskiej:+ ‚„Oto przysiągłem na swoje wielkie imię+ — rzekł Jehowa — że moje imię już nie będzie wzywane ustami żadnego męża judzkiego,+ mówiącego: ‚Jako żyje Wszechwładny Pan, Jehowa!’+ — w całej ziemi egipskiej. 27 Oto czuwam ku ich nieszczęściu, a nie ku dobru;+ i wszyscy mężowie judzcy, którzy są w ziemi egipskiej, ginąć będą od miecza i od klęski głodu, aż wyginą.+ 28 Ci zaś, którzy ujdą przed mieczem, powrócą z ziemi egipskiej do ziemi judzkiej, nieliczni;+ a wszyscy z ostatka Judy, którzy przybywają do ziemi egipskiej, by zamieszkać tam jako przybysze, poznają, czyje słowo się sprawdza — moje czy ich”’”.+

29 „‚A oto znak dla was+ — brzmi wypowiedź Jehowy — że zwracam uwagę na was w tym miejscu, byście poznali, iż moje słowa z całą pewnością sprawdzą się na was ku nieszczęściu:+ 30 Tak rzekł Jehowa: „Oto wydaję faraona Chofrę, króla Egiptu,+ w rękę jego nieprzyjaciół i w rękę tych, którzy nastają na jego duszę,+ tak jak wydałem Sedekiasza, króla Judy, w rękę Nebukadreccara, króla Babilonu, jego nieprzyjaciela i tego, który nastawał na jego duszę”’”.+