Hioba

 3 „Niech przepadnie dzień, w którym się narodziłem,+

i noc, gdy ktoś powiedział: ‚Poczęty został krzepki mężczyzna!’

 4 Dzień ów — niech stanie się ciemnością.

Niech Bóg nań z góry nie spojrzy

ani niech nad nim nie jaśnieje światło dzienne.

 5 Niech go na powrót zażąda ciemność i głęboki cień.

Niech nad nim przebywa chmura deszczowa.

Niech trwoży go to, co zaciemnia dzień.+

 6 Tamta noc — niech zabierze ją mrok;+

niechaj się nie weseli wśród dni roku;

do liczby miesięcy księżycowych niech nie wchodzi.

 7 Oto tamta noc — niech stanie się niepłodna;

niech się w niej nie pojawi radosny okrzyk.+

 8 Niech rzucą na nią klątwę ci, którzy przeklinają dzień,

ci, którzy są gotowi obudzić Lewiatana.+

 9 Niechaj się zaćmią gwiazdy jej zorzy;

niech wyczekuje światła, a niech go nie będzie;

i niech nie ujrzy promieni brzasku.

10 Bo nie zamknęła drzwi brzucha mej matki+

i nie ukryła niedoli przed mymi oczami.

11 Czemu nie umarłem zaraz po wyjściu z łona?+

Czemuż wyszedłem z brzucha, a potem nie skonałem?

12 Po cóż wyszły mi naprzeciw kolana

i po cóż piersi,+ które miałem ssać?

13 Bo teraz już bym leżał, by zażywać spokoju;+

już bym spał; odpoczywałbym+

14 z królami i doradcami ziemi,+

budującymi dla siebie opustoszałe miejsca,+

15 lub z książętami, którzy posiadają złoto,

z tymi, którzy swe domy napełniają srebrem;

16 albo — jak poroniony płód ukryty+ — nie zacząłbym istnieć,

jak dzieci, które nie widziały światła.+

17 Tam niegodziwcy przestają się burzyć+

i spoczywają tam ci, którzy zużyli swą moc.+

18 Więźniowie wespół zażywają spokoju;

nie słyszą głosu kogoś, kto by ich poganiał do pracy.+

19 Tam mały i wielki są sobie równi,+

a niewolnik jest uwolniony od swego pana.

20 Po cóż daje on światło strapionemu,

a życie zgorzkniałym na duszy?+

21 Czemu są tacy, którzy wyczekują śmierci, a jej nie ma,+

choć kopiąc, poszukują jej bardziej niż ukrytych skarbów?

22 Ci, którzy się radują aż do zupełnego rozweselenia,

wielce się radują, gdyż znajdują grobowiec.

23 [Po cóż daje on światło] krzepkiemu mężowi, którego drogę zakryto+

i którego Bóg ogradza?+

24 Bo przed moim pokarmem przychodzi me wzdychanie+

i niczym wody wylewają się moje rozdzierające krzyki;+

25 przeraziłem się bowiem rzeczy przerażającej, a ona mnie spotyka;

i przychodzi na mnie to, czego się lękałem.+

26 Nie byłem wolny od trosk ani nie zażywałem spokoju,

ani nie spoczywałem, a jednak nadchodzi niepokój”.