Jeremiasza

46 Oto, co doszło do proroka Jeremiasza jako słowo od Jehowy o narodach:+ 2 W sprawie Egiptu,+ o wojsku faraona Necho, króla egipskiego,+ który się znalazł nad rzeką Eufrat pod Karkemisz,+ a którego Nebukadreccar, król Babilonu, pokonał w czwartym roku Jehojakima,+ syna Jozjasza, króla Judy: 3 „Ustawcie puklerz i wielką tarczę i przystąpcie do bitwy.+ 4 Zaprzęgajcie konie, wsiadajcie, jeźdźcy, i ustawcie się z założonym hełmem. Wypolerujcie dzidy. Przywdziejcie pancerze.+

5 „‚Dlaczego zobaczyłem ich przerażonych? Zawracają, a ich mocarze są roztrzaskani; i faktycznie uciekli, i się nie odwrócili.+ Trwoga dookoła’+ — brzmi wypowiedź Jehowy. 6 ‚Niech szybki nie próbuje zbiec i niech mocarz nie próbuje ujść.+ Na północy+ nad brzegiem rzeki Eufrat potknęli się i upadli’.+

7 „Któż to wzbiera jak Nil, jak rzeki, których wody się burzą?+ 8 Egipt wzbiera jak Nil,+ a wody burzą się jak rzeki.+ I mówi: ‚Podniosę się. Pokryję ziemię. Bez trudu zniszczę miasto i jego mieszkańców’.+ 9 Ruszajcie, konie, i jedźcie szaleńczo, rydwany! I niech wyruszą mocarze, z Kusz+ i Put,+ którzy posługują się tarczą, oraz Ludyjczycy,+ którzy posługują się łukiem i go napinają.

10 „A ów dzień należy do Wszechwładnego Pana, Jehowy Zastępów, dzień pomsty do pomszczenia się na jego wrogach.+ I miecz pożre i się zasyci, i napije się do woli ich krwi, bo Wszechwładny+ Pan, Jehowa Zastępów, ma ofiarę+ w ziemi północnej nad rzeką Eufrat.+

11 „Wyrusz do Gileadu i nabądź balsamu,+ dziewicza córo egipska.+ Na próżno namnożyłaś sobie leków. Nie ma dla ciebie żadnego polepszenia.+ 12 Narody usłyszały twoją hańbę,+ a twój krzyk napełnił kraj.+ Bo się potknęli, mocarz o mocarza.+ Obaj razem upadli”.

13 Słowo, które Jehowa rzekł do proroka Jeremiasza o tym, że nadciąga Nebukadreccar, król Babilonu, by pobić ziemię egipską:+ 14 „Opowiedzcie to w Egipcie i ogłoście to w Migdol,+ ogłoście to również w Nof+ i w Tachpanches.+ Mówcie: ‚Stań i przygotuj się,+ bo miecz pożerać będzie dookoła ciebie.+ 15 Dlaczego twoi mocarze zostali porwani?+ Nie oparli się, bo to Jehowa ich usunął.+ 16 Raz za razem wielu się potyka. I upadają. A mówią jeden do drugiego: „Wstań i wróćmy do naszego ludu i do ziemi naszych krewnych z powodu okrutnego miecza”’. 17 Tam obwieścili: ‚Faraon, król Egiptu — to tylko hałas.+ Przepuścił okres świąteczny’.+

18 „‚Jako żyję — brzmi wypowiedź Króla, którego imię Jehowa Zastępów+ — nadciągając, będzie jak Tabor+ między górami i jak Karmel+ nad morzem. 19 Przygotuj sobie toboły na wygnanie+ — mieszkanko, córo+ egipska. Nof+ bowiem stanie się dziwowiskiem i zostanie podpalone, żeby nie miało żadnego mieszkańca.+ 20 Egipt to bardzo piękna jałówka. Moskit na pewno przyleci przeciw niej z północy.+ 21 Ponadto najemni żołnierze pośrodku niego są jak tuczne cielęta.+ Lecz oni także się usunęli;+ razem uciekli. Nie oparli się.+ Przyszedł bowiem na nich dzień nieszczęścia, czas zwrócenia na nich uwagi’.+

22 „‚Głos jego jest jak głos sunącego węża;+ bo pójdą pełni energii życiowej i z siekierami przybędą do niego, jak zbierający drewno. 23 Zetną jego las+ — brzmi wypowiedź Jehowy — gdyż nie dałoby się go przebyć. Bo stali się liczniejsi niż szarańcza+ i jest ich bez liku. 24 Córa+ egipska się zawstydzi. Zostanie wydana w rękę ludu z północy’.+

25 „Jehowa Zastępów, Bóg Izraela, powiedział: ‚Oto zwracam uwagę na Amona+ z No+ i na faraona, jak również na Egipt i na jego bogów,+ i na jego królów,+ tak, na faraona i na wszystkich, którzy mu ufają’.+

26 „‚I wydam ich w rękę tych, którzy nastają na ich duszę, i w rękę Nebukadreccara, króla Babilonu,+ i w rękę jego sług; a potem będzie zamieszkany jak za dawnych dni’+ — brzmi wypowiedź Jehowy.

27 „‚A ty się nie lękaj, mój sługo Jakubie, i nie bądź przerażony, Izraelu.+ Bo oto wybawiam ciebie z daleka i twoje potomstwo z ziemi ich niewoli.+ I powróci Jakub, i nie będzie niepokojony, i nie będzie miał trosk, i nie będzie nikogo, kto by przyprawiał o drżenie.+ 28 Ty zatem się nie lękaj, mój sługo Jakubie — brzmi wypowiedź Jehowy — bo ja jestem z tobą.+ Dokonam bowiem zagłady pośród wszystkich narodów, do których cię rozproszyłem,+ lecz jeśli chodzi o ciebie, nie dokonam zagłady.+ Będę jednak musiał odpowiednio cię ukarać+ i żadną miarą nie pozostawię cię bez ukarania’”.+