Jeremiasza
12 Prawy+ jesteś, Jehowo, gdy ci przedkładam swoją skargę, gdy rozmawiam z tobą o sprawach sądu. Dlaczego szczęści się drodze niegodziwców,+ a wszyscy, którzy się dopuszczają zdrady, są bez trosk? 2 Zasadziłeś ich; zapuścili korzenie. Wciąż idą naprzód; wydali też owoc. W ich ustach jesteś blisko, lecz od ich nerek daleko.+ 3 A ty, Jehowo, dobrze mnie znasz;+ widzisz mnie i zbadałeś, że moje serce jest z tobą.+ Oddziel ich jak owce na rzeź+ i odłącz ich na dzień zabijania. 4 Jak długo ziemia ta ma więdnąć,+ a roślinność na całym polu wysychać?+ Z powodu niegodziwości jej mieszkańców zostały zmiecione zwierzęta czworonożne i stworzenia latające.+ Rzekli bowiem: „On nie widzi naszej przyszłości”.
5 Skoro biegłeś z pieszymi i oni cię zmęczyli, to jakże zdołasz biec w wyścigu z końmi?+ I czy w ziemi pokoju pokładasz ufność?+ Jak więc będziesz działał pośród bujnych gęstwin nad Jordanem?+ 6 Bo nawet twoi bracia i domownicy twego ojca, nawet oni postąpili wobec ciebie zdradziecko.+ Nawet oni głośno wołali za tobą. Nie wierz im jedynie dlatego, że mówią ci dobre rzeczy.+
7 „Opuściłem swój dom;+ porzuciłem swoje dziedzictwo;+ umiłowaną mojej duszy wydałem w dłoń jej nieprzyjaciół.+ 8 Moje dziedzictwo stało się dla mnie podobne do lwa w lesie. Wydała głos przeciwko mnie. Dlatego ją znienawidziłem.+ 9 Moje dziedzictwo+ jest dla mnie jak wielobarwny ptak drapieżny; ptaki drapieżne są na nim dookoła.+ Chodźcie, zbierzcie się, wszystkie dzikie zwierzęta polne; przyprowadźcie je do żeru.+ 10 Wielu pasterzy+ zniszczyło moją winnicę;+ podeptali mój dział.+ Mój piękny+ dział zamienili w pustynię, bezludne pustkowie. 11 Uczyniono z niego bezludne pustkowie;+ zwiądł; jest dla mnie spustoszony.+ Cały kraj został spustoszony, gdyż nie ma człowieka, który wziąłby to sobie do serca.+ 12 Wszystkimi udeptanymi ścieżkami pustkowia nadeszli łupieżcy. Bo miecz Jehowy pożera od jednego końca kraju do drugiego końca kraju.+ Nie ma pokoju dla żadnego ciała. 13 Posiali pszenicę, lecz zżęli ciernie.+ Spracowali się; będą bez pożytku.+ I zostaną zawstydzeni waszymi plonami z powodu płonącego gniewu Jehowy”.
14 Oto, co Jehowa rzekł przeciwko wszystkim moim złym sąsiadom,+ dotykającym dziedzicznej własności, którą za moją sprawą posiadł mój lud, Izrael:+ „Oto ich wykorzeniam z ich ziemi;+ a dom Judy wykorzenię spośród nich.+ 15 A gdy już ich wykorzenię, znowu się nad nimi zmiłuję+ i przyprowadzę ich z powrotem, każdego do jego dziedzicznej własności i każdego do jego ziemi”.+
16 „I jeśli istotnie nauczą się dróg mego ludu, i będą przysięgać na moje imię:+ ‚Jako żyje Jehowa!’, tak jak nauczyli mój lud przysięgać na Baala,+ to zostaną odbudowani pośrodku mego ludu.+ 17 Ale jeśli nie będą posłuszni, to wykorzenię ten naród, wykorzeniając go i niszcząc”+ — brzmi wypowiedź Jehowy.