Kapłańska

7 „‚A oto prawo dotyczące daru ofiarnego za przewinienie:+ Jest to coś szczególnie świętego.+ 2 W miejscu,+ gdzie się zarzyna ofiarę na całopalenie, zarżną dar ofiarny za przewinienie, a jego krwią+ zostanie pokropiony+ ołtarz dookoła. 3 A z całego jego tłuszczu+ złoży tłusty ogon oraz tłuszcz, który okrywa jelita, 4 i obie nerki oraz tłuszcz, który jest na nich, tak samo jak ten na lędźwiach. A to, co okrywa wątrobę, oddzieli wraz z nerkami.+ 5 I kapłan zamieni je w dym na ołtarzu jako ofiarę ogniową dla Jehowy.+ Jest to dar ofiarny za przewinienie. 6 Będzie to jadł każdy mężczyzna spośród kapłanów.+ Będzie to jedzone w świętym miejscu. Jest to coś szczególnie świętego.+ 7 Zarówno dar ofiarny za grzech, jak i dar ofiarny za przewinienie. Dotyczy ich jedno prawo.+ Przypadnie on kapłanowi, który dokonuje nim przebłagania.

8 „‚Jeśli chodzi o kapłana, który składa ofiarę całopalną jakiegoś człowieka, przypadnie mu skóra+ ofiary całopalnej, przyprowadzonej przez niego do kapłana.

9 „‚A każda ofiara zbożowa, którą upieczono w piecu,+ i każda przyrządzona w głębokim rondlu+ oraz na patelni+ należy do kapłana, który ją składa. Przypadnie jemu.+ 10 Lecz każda ofiara zbożowa, nasączona oliwą+ lub sucha,+ przypadnie wszystkim synom Aarona — tak jednemu, jak i drugiemu.

11 „‚A oto prawo dotyczące ofiary współuczestnictwa,+ którą ktoś będzie składał Jehowie: 12 Gdyby ją składał jako wyraz dziękczynienia,+ to wraz z ofiarą dziękczynną złoży przaśne okrągłe placki nasączone oliwą i przaśne podpłomyki posmarowane oliwą+ oraz dobrze wymieszaną wyborną mąkę jako okrągłe placki nasączone oliwą. 13 Wraz z okrągłymi plackami chleba na zakwasie+ złoży swój dar ofiarny razem z dziękczynną ofiarą swoich ofiar współuczestnictwa. 14 I złoży z niego po jednym z każdego daru ofiarnego jako świętą część dla Jehowy;+ przypadnie to kapłanowi, który kropi krwią ofiary współuczestnictwa.+ 15 A mięso dziękczynnej ofiary jego ofiar współuczestnictwa ma być zjedzone w dniu, w którym złoży on dar ofiarny. Nie może z niej nic zostawić do rana.+

16 „‚A jeśli ofiarę jego daru ofiarnego stanowi coś ślubowanego+ albo dobrowolny dar ofiarny,+ należy to jeść w dniu, w którym składa swoją ofiarę, a to, co z tego zostało, można też jeść nazajutrz. 17 Lecz to, co z mięsa ofiary pozostanie na trzeci dzień, ma zostać spalone ogniem.+ 18 Ale jeśli coś z mięsa jego ofiary współuczestnictwa będzie jedzone trzeciego dnia, składający ją nie zostanie przyjęty z uznaniem.+ Nie zostanie mu zaliczona.+ Stanie się czymś plugawym, a dusza, która coś z niej zje, odpowie za swe przewinienie.+ 19 Mięsa zaś, które dotknęło czegoś nieczystego,+ nie można jeść. Należy je spalić ogniem. Co się tyczy mięsa, każdy czysty może jeść mięso.

20 „‚A dusza, która je mięso ofiary współuczestnictwa przeznaczonej dla Jehowy, będąc w stanie nieczystym — dusza ta zostanie zgładzona spośród swego ludu.+ 21 A jeśli jakaś dusza dotknie czegoś nieczystego, nieczystości człowieka+ lub nieczystego zwierzęcia+ bądź jakiejkolwiek nieczystej, wstrętnej rzeczy,+ i zje coś z mięsa ofiary współuczestnictwa przeznaczonej dla Jehowy, to dusza ta zostanie zgładzona spośród swego ludu’”.

22 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 23 „Powiedz do synów Izraela, mówiąc: ‚Nie wolno wam jeść żadnego tłuszczu+ z byka ani z baranka, ani z kozy. 24 Tłuszczu zaś z padliny oraz tłuszczu ze zwierzęcia rozszarpanego+ można użyć do wszelkich innych celów, które przyjdą na myśl, lecz absolutnie nie wolno wam go jeść. 25 Każdy bowiem, kto je tłuszcz ze zwierzęcia, z którego składa go na ofiarę ogniową dla Jehowy — dusza, która je, zostanie zgładzona+ spośród swego ludu.

26 „‚I nie wolno wam jeść żadnej krwi+ — czy to z ptaka, czy z czworonożnego zwierzęcia — w żadnym z miejsc, gdzie mieszkacie. 27 Każda dusza, która spożywa jakąkolwiek krew, dusza ta zostanie zgładzona+ spośród swego ludu’”.

28 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 29 „Powiedz do synów Izraela, mówiąc: ‚Kto składa Jehowie ofiarę współuczestnictwa, przyniesie Jehowie dar ofiarny ze swej ofiary współuczestnictwa.+ 30 Jego ręce przyniosą tłuszcz+ z mostka jako ofiarę ogniową dla Jehowy. Przyniesie go razem z mostkiem, by tym kołysać jako ofiarą kołysaną+ przed Jehową. 31 Tłuszcz zaś kapłan zamieni w dym+ na ołtarzu, ale mostek przypadnie Aaronowi i jego synom’.+

32 „‚A prawy udziec dacie kapłanowi jako świętą część+ z waszych ofiar współuczestnictwa. 33 Temu z synów Aarona, który składa krew ofiar współuczestnictwa oraz tłuszcz, przypadnie prawy udziec jako jego dział.+ 34 Bo ja biorę od synów Izraela z ich ofiar współuczestnictwa mostek ofiary kołysanej+ oraz udziec ze świętej części i dam je kapłanowi Aaronowi oraz jego synom, jako przepis po czas niezmierzony — od synów Izraela.

35 „‚Była to kapłańska część należna Aaronowi i kapłańska część należna jego synom z ofiar ogniowych dla Jehowy, w dniu, w którym ich przyprowadził,+ by pełnili służbę kapłańską dla Jehowy, 36 tak jak Jehowa nakazał dać im ją w dniu, gdy ich namaszczał+ spośród synów Izraela. Jest to ustawa po czas niezmierzony dla ich pokoleń’”.+

37 Oto prawo dotyczące całopalenia,+ ofiary zbożowej+ oraz daru ofiarnego za grzech+ i daru ofiarnego za przewinienie,+ jak również ofiary składanej podczas wprowadzenia na urząd+ i ofiary współuczestnictwa,+ 38 tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi na górze Synaj+ w dniu, w którym nakazał synom Izraela, by składali Jehowie swoje dary ofiarne na pustkowiu Synaj.+