Kapłańska

24 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Nakaż synom Izraela, żeby się dla ciebie postarali o czystą, wytłoczoną oliwę z oliwek na oświetlenie,+ by zawsze można było zapalać lampę.+ 3 Na zewnątrz zasłony Świadectwa w namiocie spotkania Aaron ma dbać o to, by była gotowa przed Jehową od wieczora aż do rana, zawsze. Jest to ustawa po czas niezmierzony przez wasze pokolenia. 4 Na świeczniku+ ze szczerego złota ma zawsze+ ustawiać lampy+ przed Jehową.

5 „A ty weźmiesz wybornej mąki i upieczesz z niej dwanaście okrągłych placków. Na każdy okrągły placek należy zużyć dwie dziesiąte efy. 6 I ułożysz je w dwa stosy, po sześć w stosie,+ na stole ze szczerego złota przed Jehową.+ 7 I na każdym stosie położysz czystą wonną żywicę, a będzie to służyć za chleb przypomnienia,+ za ofiarę ogniową dla Jehowy. 8 W każdym dniu sabatu, zawsze, winien je układać przed Jehową.+ Jest to przymierze po czas niezmierzony z synami Izraela. 9 A przypadnie to Aaronowi i jego synom+ i będą to jeść w świętym miejscu,+ gdyż jest to dla niego coś szczególnie świętego z ofiary ogniowej dla Jehowy, jako przepis po czas niezmierzony”.

10 A oto syn pewnej izraelskiej kobiety, który był jednak synem Egipcjanina,+ wszedł między synów Izraela i ten syn Izraelitki oraz pewien Izraelita zaczęli się ze sobą bić+ w obozie. 11 I syn tej izraelskiej kobiety zaczął lżyć Imię+ oraz mu złorzeczyć.+ Przyprowadzono go więc do Mojżesza.+ A jego matka miała na imię Szelomit i była córką Dibriego z plemienia Dana. 12 Wtedy oddano go pod straż,+ dopóki nie otrzymają wyraźnego oznajmienia według tego, co powie Jehowa.+

13 A Jehowa przemówił do Mojżesza i rzekł: 14 „Tego, który złorzeczył, wyprowadź poza obóz;+ a wszyscy, którzy go słyszeli, niech położą ręce+ na jego głowie i niech całe zgromadzenie ukamienuje go kamieniami.+ 15 I masz powiedzieć do synów Izraela, mówiąc: ‚Jeżeli ktoś złorzeczy swemu Bogu, to odpowie za swój grzech. 16 Tego więc, kto lży imię Jehowy, należy koniecznie uśmiercić.+ Całe zgromadzenie ma go koniecznie ukamienować kamieniami. Osiadłego przybysza, tak samo jak rodowitego mieszkańca, należy uśmiercić za to, że lżył Imię.+

17 „‚A jeśli ktoś śmiertelnie ugodzi jakąś duszę ludzką, ma bezwarunkowo zostać uśmiercony.+ 18 Ten zaś, kto śmiertelnie ugodzi duszę zwierzęcia domowego, ma dać za nią odszkodowanie, duszę za duszę.+ 19 A jeśli ktoś spowoduje u swego towarzysza jakieś uszkodzenie, to jak on uczynił, tak należy uczynić jemu.+ 20 Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb; takie samo uszkodzenie, jakie spowodował u tego człowieka, należy spowodować u niego.+ 21 A kto śmiertelnie ugodzi zwierzę,+ ma za nie dać odszkodowanie,+ lecz kto śmiertelnie ugodzi człowieka, ma zostać uśmiercony.+

22 „‚Ma was obowiązywać jedno sądownicze rozstrzygnięcie. Osiadły przybysz ma być na równi z rodowitym mieszkańcem,+ bom ja jest Jehowa, wasz Bóg’”.+

23 Potem Mojżesz przemówił do synów Izraela, a oni wyprowadzili tego, który złorzeczył, poza obóz i ukamienowali go kamieniami.+ Synowie Izraela uczynili więc tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.