Hioba

 2 „Jak długo to jeszcze potrwa, zanim położycie kres słowom?

Winniście zrozumieć, żebyśmy potem mogli rozmawiać.

 3 Czemuż mielibyśmy być poczytywani za zwierzęta+

i uchodzić za nieczystych w waszych oczach?

 4 W swoim gniewie rozszarpuje on swą duszę.

Czy ze względu na ciebie ziemia będzie opuszczona

lub czy skała się przeniesie ze swego miejsca?

 5 Również światło niegodziwych zostanie zgaszone,+

nie zaświeci też iskra jego ognia.

 6 Ściemnieje światło w jego namiocie+

i zostanie w nim zgaszona jego lampa.

 7 Jego energiczne kroki staną się drobniejsze.

Nawet jego rada go odrzuci.+

 8 Jego stopy bowiem zawiodą go do sieci

i wejdzie na siatkę.+

 9 Za piętę chwyci go pułapka;+

trzyma go sidło.+

10 Na ziemi skryty jest sznur na niego,

a na jego ścieżce — zastawiona nań samołówka.

11 Dookoła nagłe trwogi go płoszą+

i ścigają go tuż u jego stóp.

12 Jego wigor marnieje z głodu

i nieszczęście+ stoi w pogotowiu, by go okulawić.

13 Pożre ono kawałki jego skóry;

kończyny jego pożre pierworodny śmierci.

14 Ufność jego zostanie wyrwana z jego namiotu+

i powiedzie go do króla trwóg.

15 W jego namiocie będzie przebywać coś, co nie jest jego;

jego miejsce przebywania zostanie posypane siarką.+

16 Pod spodem uschną jego korzenie,+

a u góry zwiędnie jego konar.

17 Nawet wzmianka o nim zginie z ziemi+

i nie będzie miał imienia na ulicy.

18 Ze światła wypchną go w ciemność

i wypędzą go z żyznej ziemi.

19 Nie będzie miał potomnych ani potomstwa wśród swego ludu+

i nikt nie ocaleje w miejscu, gdzie on przebywa jako osiadły przybysz.

20 Na jego dzień ludzie na Zachodzie będą patrzeć zdumieni

i drżenie chwyci ludzi na Wschodzie.

21 Takie to są przybytki złoczyńcy

i oto miejsce tego, który nie poznał Boga”.