1 Tesaloniczan
2 Sami oczywiście wiecie, bracia, że nasza wizyta+ u was nie była bezowocna,+ 2 lecz gdy najpierw w Filippi+ ucierpieliśmy+ i zostaliśmy zuchwale potraktowani+ (jak to wam zresztą wiadomo), wówczas dzięki naszemu Bogu zdobyliśmy się na śmiałość, by z wielkim zmaganiem opowiedzieć+ wam dobrą nowinę Bożą. 3 Albowiem usilna zachęta, której udzielamy, nie wynika z błędu czy z nieczystości+ ani nie ma w niej podstępu, 4 lecz jak po wypróbowaniu zostaliśmy przez Boga uznani za godnych powierzenia+ nam dobrej nowiny, tak też mówimy — jako starający się podobać+ nie ludziom, lecz Bogu, który sprawdza nasze serca.+
5 Przecież nigdy nie wystąpiliśmy ze schlebiającą mową+ (jak to zresztą wiecie) ani z fałszywym obliczem,+ powodowani zachłannością+ — Bóg świadkiem! 6 Nie szukaliśmy też chwały od ludzi:+ ani od was, ani od innych, chociaż jako apostołowie Chrystusa moglibyśmy być kosztownym brzemieniem.+ 7 Przeciwnie, staliśmy się pośród was delikatni jak karmiąca matka, gdy pielęgnuje+ swe dzieci. 8 Darząc was zatem tkliwym uczuciem,+ radzi byliśmy przekazać wam nie tylko dobrą nowinę Bożą, lecz także nasze dusze,+ ponieważ staliście się nam umiłowani.+
9 Z pewnością, bracia, zachowujecie w pamięci nasz trud i mozół. Albowiem pracując+ nocą i dniem, żeby na nikogo z was nie wkładać kosztownego brzemienia,+ głosiliśmy wam dobrą nowinę Bożą. 10 Jesteście świadkami, i Bóg też, jak lojalni i prawi, i nienaganni+ okazaliśmy się wobec was, wierzących. 11 Toteż dobrze wiecie, że jak ojciec+ postępuje ze swymi dziećmi, tak każdego z was usilnie zachęcaliśmy+ i pocieszaliśmy, i składaliśmy wam świadectwo, 12 abyście dalej chodzili+ w sposób godny Boga, który was powołuje+ do swego królestwa+ i chwały.
13 I właśnie dlatego nieustannie dziękujemy Bogu,+ bo gdy przyjęliście słowo Boże,+ któreście od nas słyszeli, przyjęliście je nie jako słowo ludzi,+ lecz — jak jest naprawdę — jako słowo Boga, które też działa w was, wierzących.+ 14 Albowiem staliście się, bracia, naśladowcami zborów Bożych, które są w Judei w jedności z Chrystusem Jezusem, ponieważ wy też zaczęliście cierpieć+ z rąk własnych rodaków to samo, co i one cierpią z rąk Żydów, 15 którzy zabili nawet Pana Jezusa+ oraz proroków,+ a i nas prześladowali.+ Ponadto nie podobają się Bogu i występują przeciwko dobru wszystkich ludzi, 16 gdyż próbują nas powstrzymać+ od mówienia do ludzi z narodów — żeby ci mogli zostać wybawieni;+ w rezultacie stale dopełniają miary+ swych grzechów. Ale w końcu przyszedł na nich jego srogi gniew.+
17 My zaś, bracia, kiedy byliśmy was tylko przez krótki czas pozbawieni — co do osoby, nie serca — z wielkim pragnieniem daleko bardziej niż zwykle staraliśmy się ujrzeć wasze oblicza.+ 18 Dlatego chcieliśmy do was przyjść — tak, ja, Paweł, raz i drugi — ale Szatan przeciął nam drogę. 19 Bo co jest naszą nadzieją lub radością, lub koroną+ radosnego uniesienia — czyż w istocie nie wy? — przed naszym Panem, Jezusem, podczas jego obecności?+ 20 Wy zaiste jesteście naszą chwałą i radością.