Psalmy

141 Jehowo, ciebie wzywam.+

Racz pośpieszyć do mnie.+

Racz nadstawić ucha na mój głos, gdy do ciebie wołam.+

 2 Oby moja modlitwa była przygotowana niczym kadzidło+ przed tobą,+

podniesienie mych dłoni — jak wieczorna ofiara zbożowa.+

 3 Postaw, Jehowo, wartę dla mych ust;+

postaw straż u drzwi moich warg.+

 4 Nie skłaniaj mego serca do niczego złego,+

abym w niegodziwości nie popełniał niesławnych czynów+

z mężami, którzy wyrządzają krzywdę,+

bym się nie karmił ich przysmakami.+

 5 Gdyby mnie smagał prawy, byłaby to lojalna życzliwość,+

a gdyby mnie upominał, byłby to olejek na głowę,+

przed którym moja głowa nie chciałaby się wzbraniać.+

Bo i tak trwałaby moja modlitwa w czasie ich nieszczęść.+

 6 Sędziów ich zrzucono po zboczach urwistej skały,+

lecz usłyszeli moje wypowiedzi, że są przyjemne.+

 7 Jakby ktoś rąbał i łupał na ziemi,

tak nasze kości rozproszono przed paszczą Szeolu.+

 8 Jednakże oczy moje są zwrócone ku tobie,+ Jehowo, Wszechwładny Panie.+

U ciebie się schroniłem.+

Nie wylewaj mej duszy.+

 9 Strzeż mnie przed szponami pułapki, którą na mnie zastawili,+

i przed sidłami krzywdzicieli.+

10 Niegodziwcy wpadną wszyscy razem we własne sieci,+

podczas gdy ja przejdę obok.