12 W tamtym czasie Jezus z uczniami szedł w szabat wśród łanów zbóż. Uczniowie zgłodnieli, więc zaczęli zrywać kłosy i jeść+. 2 Gdy zobaczyli to faryzeusze, powiedzieli do niego: „Patrz, twoi uczniowie robią coś, czego w szabat nie wolno”+. 3 On im odparł: „Czy nie czytaliście, co zrobił Dawid, gdy on i jego ludzie byli głodni?+ 4 Jak wszedł do domu Bożego i jak zjedli chleby pokładne*+, których nie wolno było jeść ani jemu, ani tym, którzy z nim byli, tylko kapłanom?+ 5 Albo czy nie czytaliście w Prawie, że w dniach szabatu kapłani w świątyni naruszają szabat, a pozostają niewinni?+ 6 A mówię wam, że tu jest ktoś większy niż świątynia+. 7 Gdybyście jednak rozumieli, co znaczą słowa: ‚Miłosierdzia+ chcę, a nie ofiary’+, nie potępilibyście niewinnych. 8 Bo Syn Człowieczy jest Panem szabatu”+.

23 W pewien szabat Jezus z uczniami przechodził wśród łanów zbóż. Po drodze uczniowie zaczęli zrywać kłosy+. 24 Faryzeusze powiedzieli więc do niego: „Spójrz tylko! Czemu oni robią coś, czego w szabat nie wolno?”. 25 Ale on im odparł: „Czy nigdy nie czytaliście, co zrobił Dawid, gdy znalazł się w potrzebie — gdy on i jego ludzie byli głodni?+ 26 Jak według relacji o naczelnym kapłanie Abiatarze+ wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne*, których nie wolno jeść nikomu oprócz kapłanów+, i dał je również tym, którzy z nim byli?”. 27 Następnie im powiedział: „Szabat powstał ze względu na człowieka+, a nie człowiek ze względu na szabat. 28 Syn Człowieczy jest także Panem szabatu”+.