CZĘŚĆ 10
Jak grzech wpływa na nasze stosunki z Bogiem?
„Ty nie jesteś Bogiem mającym upodobanie w niegodziwości; nikt zły nie może z tobą ani chwili przebywać” (PSALM 5:4 [5:5, Cyl]).
GDY Adam i Ewa dopuścili się grzechu, zerwali więź ze swym Stwórcą. Nas również grzech oddziela od Boga: „To wasze przewinienia są powodem rozdziału między wami a waszym Bogiem i to wasze grzechy sprawiły, że zakrywa przed wami swe oblicze, aby nie słyszeć” (Izajasza 59:2).
Grzech oddzielił Adama i Ewę od Boga
Czy po buncie Adama i Ewy Bóg odstąpił od swego pierwotnego zamierzenia?
Bóg nigdy nie zrezygnował ze swojego zamierzenia. Nadal pragnie, aby ziemia była rajem zamieszkanym przez szczęśliwych ludzi. Nic nie jest w stanie przeszkodzić wszechmocnemu Stwórcy w realizacji tego celu. „Bóg nie jest człowiekiem, by miał kłamać, ani synem ludzkim, by miał żałować. Czy powiedział, a nie uczyni, i mówił, a nie spełni?” (Liczb [Numeri, Cyl] 23:19).
Czy Bogu jest obojętne, że cierpimy?
Troskliwy ojciec bardzo przeżywa, gdy jego dzieci cierpią — nawet jeśli same sobie są winne. Podobnie Bóg odczuwa udrękę, gdy widzi, jak my cierpimy (Izajasza 63:9). Głęboko nam współczuje i zapewnia, że z czasem usunie z ziemi wszelkie zło. Ale kiedy i jak tego dokona?