PORONIENIE

Wydalenie płodu w okresie, gdy jest on jeszcze niezdolny do życia poza organizmem matki. Ten ogólny termin występujący w Biblii obejmuje zarówno celowe, jak i samoistne przerwanie ciąży. Hebrajskie słowo szachál, które znaczy „ronić” (Wj 23:26; Oz 9:14), jest też tłumaczone na ‛pozbawić’ (Pwt 32:25), ‛pozbawić dzieci’ (Kpł 26:22) oraz ‛być bez owocu’ (Mal 3:11). Wyraz jocéʼt, oddany w Psalmie 144:14 jako „poronienie”, wywodzi się od rdzenia oznaczającego „wychodzić”. Wyrażenie „poroniony płód” (Ps 58:8; Kzn 6:3) jest odpowiednikiem hebrajskiego słowa néfel, a to z kolei pochodzi od rdzenia nafál, który znaczy „upadać” (por. Iz 26:18, Bg).

Poronienie samoistne może być następstwem wypadku, choroby zakaźnej, nadmiernego wysiłku fizycznego, silnego stresu albo osłabienia organizmu matki. Poronienia powodowała np. woda w okolicach Jerycha, dopóki nie ‛uzdrowił’ jej prorok Jehowy Elizeusz (2Kl 2:19-22).

Przerwanie ciąży za pomocą leków czy zabiegu chirurgicznego w celu pozbycia się niechcianego dziecka to w oczach Bożych ciężkie przestępstwo. Życie, jako cenny dar od Boga, jest święte. Z tego względu Prawo Boże przekazane Mojżeszowi chroniło życie płodu, i to nie tylko przed aborcją. Jeśli np. w czasie bójki między dwoma mężczyznami śmierć poniosła kobieta ciężarna lub jej nienarodzone dziecko, karę wymierzano według zasady „dusza za duszę” (Wj 21:22-25). Oczywiście wcześniej sędziowie badali okoliczności wypadku i ustalali, czy sprawca działał z premedytacją (por. Lb 35:22-24, 31). Rozmyślne wyrządzenie szkody było poważnym wykroczeniem. Doktor J. B. Glenn tak się wypowiedział na ten temat: „Zdolny do życia embrion w macicy JEST odrębną istotą ludzką, a zatem zniszczenie go stanowi pogwałcenie szóstego przykazania” (The Bible and Modern Medicine, 1963, s. 176).

„Owoc łona” jest w rzeczywistości błogosławieństwem od Jehowy (Ps 127:3; Kpł 26:9). Dlatego obiecując Izraelowi pomyślność, Bóg zapewnił go: „Nie będzie w twojej ziemi ani kobiety roniącej, ani niepłodnej” (Wj 23:26). Natomiast jak wynika z modlitw zanoszonych przez pewne prawe osoby, oznaką braku błogosławieństwa Jehowy miały być ‛łona, które ronią’; wrogowie Boży mieli stać się podobni do poronionych płodów, które nigdy nie zobaczą słońca (Oz 9:14; Ps 58:8).

Zbolały Hiob zastanawiał się, czy nie byłoby dla niego lepiej, gdyby pozostał ‛ukrytym poronionym płodem’. Wołał w udręce: „Czemu nie umarłem zaraz po wyjściu z łona?” (Hi 3:11-16). A Salomon sądził, że lepiej jest poronionemu płodowi niż człowiekowi, który choć ma za sobą długie lata życia, nigdy się nim nie cieszył (Kzn 6:3).

Zwierzęta domowe, np. bydło, konie, owce i kozy, mogą cierpieć na poronienia nawykowe, czyli wielokrotne poronienia samoistne. Niekiedy ronią wskutek jakiejś choroby albo zaniedbań ze strony właściciela, co zdarzało się także w czasach patriarchów Jakuba i Hioba (Rdz 31:38; Hi 21:10).