ANTYLOPA

(hebr. diszòn).

Zwierzę przeżuwające pokarm i mające rozdzielone kopyto, wymienione w Biblii tylko raz — w Powtórzonego Prawa 14:5 wśród zwierząt, które nadawały się na pokarm dla Izraelitów. Nie ma pewności, do jakiego gatunku odnosi się hebrajskie słowo diszòn.

Często uważa się, że chodzi o antylopę adaks (Addax nasomaculatus), występującą jeszcze w pustynnych rejonach Afryki Północnej. Osiąga ona ok. 1 m wysokości w kłębie. Dzięki szerokim rozdzielonym racicom jest dobrze przystosowana do poruszania się po sypkim piasku pustyni, gdzie potrafi bardzo długo przeżyć bez wody. Jej rozłożyste rogi są spiralnie skręcone od półtora do prawie trzech razy, a ich długość wynosi ok. 1 m. Brzuch, ogon, nogi i plamy na pysku tej antylopy zawsze są białe, a pozostała część jej ciała ciemnieje zimą, zmieniając kolor z piaskowego na szary. Może też chodzić o inną antylopę pustynną, oryksa arabskiego (Oryx leucoryx).