ASZER

(„szczęśliwy; szczęście”).

1. Ósmy syn Jakuba i drugi z dwóch synów urodzonych mu przez Zilpę, służącą Lei (Rdz 35:26). Tak więc jego jedynym rodzonym bratem był Gad. W 1 Kronik 7:30 podano imiona czterech synów i córki Aszera, choć nigdzie nie wspomniano o jego żonie. Nie wyróżniał się on szczególnie spośród 12 synów Jakuba. W proroctwie wypowiedzianym na łożu śmierci ojciec obiecał mu jednak obfitość dobrej żywności (Rdz 49:20), a historia jego potomków potwierdza spełnienie się tych słów.

2. Nazwa odnoszona również do plemienia wywodzącego się od Aszera. Rok po wyjściu Izraelitów z Egiptu liczba mężczyzn w tym plemieniu wynosiła 41 500 (Lb 1:41), a jakieś 39 lat później — już 53 400 (Lb 26:47); pod względem liczebności Aszeryci byli na piątym miejscu. W obozie izraelskim przydzielono im teren na pn. od przybytku, obok potomków Dana i Naftalego (Lb 2:25-30).

Przed wejściem Izraela do Kanaanu Mojżesz w proroczym błogosławieństwie ponownie zapowiedział Aszerowi dobrobyt. Plemię to miało symbolicznie ‛zanurzać swą stopę w oliwie’ (Pwt 33:24, 25; por. Hi 29:6). Jego dział obejmował równiny leżące wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego od miejsca poniżej miasta Dor, na pd. od góry Karmel, aż do pn. granicy Palestyny koło Sydonu (Joz 17:7-11; 19:24-31). Na obszarze tym występowały jedne z najżyźniejszych gleb w Izraelu; tamtejsze drzewa oliwne dawały dużo oliwy, a inne uprawy dostarczały przysmaków godnych królewskiego stołu (Rdz 49:20; Pwt 33:24). Od wsch. ziemie Aszera graniczyły z terytoriami Zebulona i Naftalego, a od pd. i pd. wsch. — z działami Manassesa i Issachara.

O tym, że Aszer sąsiadował z plemieniem Manassesa, powiedziano w Jozuego 17:7. W wersecie 10 tej samej relacji również wyraźnie nawiązano do terytorium Aszera.