ATER

(od rdzenia oznaczającego: „zamknąć; skrępować”).

1. Izraelita, którego 98 synów lub dalszych potomków powróciło z niewoli babilońskiej z Zerubbabelem w 537 r. p.n.e. (Ezd 2:1, 2, 16; Neh 7:21). Napisano o nich: „synów Atera, z linii Ezechiasza, dziewięćdziesięciu ośmiu”, co może oznaczać, że byli potomkami Atera, który wywodził się od jakiegoś Ezechiasza (ale prawdopodobnie nie od króla judzkiego o tym imieniu), albo że byli potomkami Atera poprzez tegoż Ezechiasza. Być może potomek właśnie tego Atera był jednym z naczelników ludu, którzy potwierdzili „wiarogodną umowę” za czasów Nehemiasza (Neh 9:38; 10:1, 17).

2. Głowa rodu, którego członkowie należeli do lewickich „synów odźwiernych” wracających z Babilonu do Jerozolimy z Zerubbabelem (Ezd 2:42; Neh 7:45).