PISGA

Wzniesienie w pn. części łańcucha gór Abarim, przy wsch. wybrzeżu Morza Martwego. Dokładne położenie nie jest znane. Do informacji zawartych w Biblii pasuje sugerowane nieraz Ras as-Sijagha, znajdujące się ok. 16 km na wsch. od ujścia Jordanu do Morza Martwego. Leży ono nieco na pn. zach. od Dżabal an-Naba, tradycyjnie uznawanej za górę Nebo (Har Newo).

Położenie geograficzne tych dwóch wzniesień odpowiada krótkiemu opisowi biblijnemu. Ras as-Sijagha jest oddzielone od Dżabal an-Naba siodłowatą przełęczą i o ok. 100 m niższe. Niemniej dzięki temu, że znajduje się ono bliżej Jerycha, roztacza się z niego wspaniały, niczym nieprzesłonięty widok na położone ok. 1000 m niżej Morze Martwe, a także na dolinę Jordanu, centralne pasmo górskie z Hebronem, Betlejem i Jerozolimą oraz górę Hermon, leżącą ponad 160 km na pn.

Miejsce to po raz pierwszy zostało wspomniane w związku z obozowiskami Izraelitów w czasie ich wędrówki do Ziemi Obiecanej (Lb 21:20). Znajdowało się w pd. części ziemi zabranej Amorytom po tym, jak ich król Sychon nie pozwolił Izraelitom przejść przez swoje terytorium (Pwt 4:46, 49; Joz 12:1-3). Później Balak, król Moabu, wziął Balaama „na pole Cofim, na szczyt Pisga”, gdy bezskutecznie próbował go nakłonić do przeklęcia Izraelitów (Lb 23:14).

Najczęściej jednak szczyt Pisga kojarzy się z tym, że Mojżesz tuż przed śmiercią oglądał z niego całą Ziemię Obiecaną (Pwt 3:27; 34:1-3). Szczyt ten był częścią terytorium przydzielonego plemieniu Rubena (Pwt 3:16, 17; Joz 13:15, 20).

Nazwa Pisga zawsze pojawia się w Biblii w wyrażeniach „szczyt Pisga” lub „zbocza Pisga”. Dlatego często mówi się o górze Pisga, choć w samym Piśmie Świętym takie wyrażenie nie występuje.