PUBLIUSZ

(z łac.: „popularny”).

Bogaty posiadacz ziemski z Malty, który po rozbiciu się u jej wybrzeży statku wiozącego Pawła i jego towarzyszy przez trzy dni życzliwie ich podejmował. Z kolei Paweł uzdrowił ojca Publiusza, dręczonego gorączką i czerwonką (Dz 28:7, 8).

Publiusz był „naczelnikiem wyspy”. Jak się wydaje, chodziło tu o oficjalny tytuł, taki jak „namiestnik”, prawdopodobnie określający głównego urzędnika rzymskiego na wyspie.