STER

Główna część urządzenia nadającego statkowi kierunek. Starożytne statki żaglowe były wyposażone w różne stery. Niektóre miały pojedyncze wiosło sterowe. Na ogół jednak statki greckie i rzymskie miały na rufie dwa wiosła sterowe osadzone w dulkach, z których każde prawdopodobnie mogło być używane niezależnie. Gdy statek rzucał kotwicę, wiosła te wyciągano z wody i przewiązywano specjalnymi wiązaniami lub pasami.

Do sterowania statkiem, którym Paweł płynął do Rzymu i który rozbił się na Malcie, używano „wioseł sterowych”. Po odcięciu kotwic, a przed nastawieniem przedniego żagla rozluźniono wiązania tych wioseł, żeby żeglarzom łatwiej było skierować statek w stronę brzegu (Dz 27:40).

W Jakuba 3:4, 5 do stosunkowo małego steru („wiosła sterowego”, NTint) w dużym statku przyrównano język, który ma tak ogromną moc, że potrafi sterować całym ciałem.