SANBALLAT

(z akad.: „Sin [bóg księżyca] uzdrowił”).

Choronita (czyli mieszkaniec Bet-Choron albo Choronaim), który przeciwstawiał się podjętej przez Nehemiasza naprawie murów Jerozolimy (Neh 2:10). Uważa się, że ten sam Sanballat został wymieniony w pewnym papirusie znalezionym na Elefantynie w Egipcie; wspomniano w nim, że człowiek o tym imieniu, ojciec Delajasza i Szelemiasza, był namiestnikiem Samarii.

Sanballat razem z Tobiaszem i Geszemem naigrawał się z Żydów i oskarżał ich o bunt przeciw królowi Persji (Neh 2:19; 4:1). Gdy prace przy naprawie muru posuwały się dalej, razem z innymi przeciwnikami uknuł spisek, by walczyć przeciw Jerozolimie. Wszelkie jego wysiłki w tej sprawie były jednak nieskuteczne, bo Żydzi polegali na Jehowie i mieli wystawione straże (Neh 4:7-9). Potem, gdy naprawiono wyłomy w murze Jerozolimy, Sanballat i inni wielokrotnie próbowali wywabić Nehemiasza z miasta. Kiedy ten plan się nie powiódł, Sanballat i Tobiasz wynajęli pewnego Żyda, który miał zastraszyć Nehemiasza i skłonić go do bezprawnego ukrycia się w świątyni. Także tym razem nie udało im się nic osiągnąć (Neh 6:1-14).

Później, gdy po okresie nieobecności Nehemiasz wrócił do Jerozolimy, okazało się, że zięciem Sanballata został wnuk arcykapłana Eliasziba. Dlatego Nehemiasz wypędził tego wnuka (Neh 13:6, 7, 28).