SZEMAJASZ

(„usłyszał [wysłuchał] Jehowa”).

1. Symeonita; jego daleki potomek z czasów Ezechiasza uczestniczył w wyprawie, która odebrała Kananejczykom pewien teren pastwiskowy (1Kn 4:24, 37-41).

2. Syn Joela z plemienia Rubena (1Kn 5:3, 4).

3. Naczelnik lewickiego domu Elicafana. Razem z 200 braćmi po uświęceniu się szedł w orszaku towarzyszącym Arce Przymierza, gdy sprowadzano ją do Jerozolimy (1Kn 15:4, 8, 11-16).

4. „Sekretarz Lewitów”, który spisał 24 oddziały kapłańskie zorganizowane zgodnie ze wskazówkami Dawida; syn Netanela (1Kn 24:6).

5. Pierworodny Obed-Edoma, Lewita. Szemajasz oraz jego synowie zostali powołani na odźwiernych w świątynnych magazynach (1Kn 26:1, 4, 6, 7, 12, 13, 15).

6. Prorok Jehowy za panowania Rechoboama, syna Salomona. Po buncie dziesięciu północnych plemion, który nastąpił w 997 r. p.n.e., Szemajasz ogłosił, że Jehowa zabrania Rechoboamowi walczyć o ich odzyskanie (1Kl 12:21-24; 2Kn 11:1-4). W piątym roku rządów tego władcy (993 p.n.e.) na Judę napadł egipski król Sziszak. Szemajasz poinformował wówczas Rechoboama i jego książąt, że Jehowa ich pozostawił, bo oni pozostawili Jego. Ponieważ jednak się ukorzyli, Jehowa złagodził skutki tej inwazji (2Kn 12:1-12). Szemajasz sporządził też jeden z opisów panowania Rechoboama (2Kn 12:15).

7. Jeden z Lewitów, których król Jehoszafat wysłał w trzecim roku swego panowania (934 p.n.e.), żeby nauczali Prawa w miastach judzkich (2Kn 17:7-9).

8. Lewita, potomek Jedutuna — jeden z tych, którym Ezechiasz w pierwszym roku swych rządów (745 p.n.e.) kazał pomóc w oczyszczeniu świątyni. Szemajasz oraz inni Lewici wynieśli wszelkie nieczystości do doliny Kidron (2Kn 29:12, 14-16). Być może tożsamy z wymienionym poniżej (poz. 9).

9. Jeden z Lewitów, którzy za panowania Ezechiasza rozdzielali dziesięciny i inne daniny w miastach kapłanów (2Kn 31:6, 12, 14, 15). Przypuszczalnie ten sam, co opisany powyżej (poz. 8).

10. Jeden z naczelników lewickich, którzy złożyli szczodry dar ze zwierząt ofiarnych w związku z wielkimi obchodami Paschy za czasów Jozjasza (2Kn 35:1, 9).

11. Ojciec Urijasza, proroka współczesnego Jeremiaszowi; pochodził z Kiriat-Jearim (Jer 26:20).

12. Ojciec Delajasza, księcia judzkiego żyjącego za panowania Jehojakima (Jer 36:12).

13. Fałszywy prorok z miejscowości Nechelam, przeciwnik Jeremiasza. W 617 r. p.n.e. został razem z Jehojachinem uprowadzony do Babilonu. Stamtąd napisał do kapłana Sofoniasza oraz do innych kapłanów w Jerozolimie, potępiając Jeremiasza za to, że przepowiada długą niewolę i zachęca wygnańców do osiedlenia się w Babilonii. Szemajasz uważał, że Jeremiasza należy wsadzić w dyby. Ponieważ jednak próbował skłonić Żydów do pokładania ufności w fałszu oraz głosił jawny bunt, Jehowa proroczo zapowiedział, że wśród powracających z wygnania nie będzie ani Szemajasza, ani jego potomstwa (Jer 29:24-32).

14. Kapłan i przypuszczalnie założyciel pewnego rodu kapłańskiego; w 537 r. p.n.e. wrócił do Jerozolimy z Zerubbabelem. W następnym pokoleniu na czele domu patriarchalnego Szemajasza stał Jehonatan (Neh 12:1, 6, 7, 12, 18). Ich przedstawiciel bądź inny kapłan o tym imieniu poświadczył narodową umowę za czasów namiestnika Nehemiasza (Neh 10:1, 8).

15. Lewita pochodzący od Jedutuna; w okresie powygnaniowym w Jerozolimie mieszkał jego syn lub dalszy potomek Abdiasz (1Kn 9:16, 34).

16. Lewita będący potomkiem Merariego, mieszkaniec Jerozolimy po niewoli babilońskiej, syn Chaszszuba (1Kn 9:14, 34; Neh 11:15).

17. Przywódca synów Adonikama; towarzyszył Ezdraszowi w drodze do Jerozolimy w 468 r. p.n.e. Prawdopodobnie jeden z mężczyzn, których Ezdrasz wysłał po sług potrzebnych w sanktuarium i którzy przyprowadzili Lewitów i netynejczyków gotowych wyruszyć w podróż (Ezd 8:1, 13, 16-20).

18. Jeden z kapłanów, których Ezdrasz po przybyciu do Jerozolimy skłonił do odprawienia cudzoziemskich żon; syn Charima (Ezd 10:10, 11, 21, 44).

19. Izraelita, syn innego Charima; również on należał do mężczyzn, którzy wzięli sobie cudzoziemskie żony, lecz potem je odesłali (Ezd 10:25, 31, 44).

20. Jeden z pomagających przy naprawie murów Jerozolimy; syn Szechaniasza. Był strażnikiem bramy, a więc przypuszczalnie także Lewitą (Neh 3:29).

21. Syn Delajasza, fałszywy prorok najęty przez Tobiasza i Sanballata. Miał wmówić Nehemiaszowi, że jego życie jest w niebezpieczeństwie. Chodziło o to, by przestraszony Nehemiasz — który nie był kapłanem — popełnił grzech, ukrywając się w świątyni (Neh 6:10-13).

22. Jeden z uczestników pochodów, które zorganizował Nehemiasz z okazji poświęcenia odbudowanych murów jerozolimskich (Neh 12:31-34).

23. Kapłan z rodu Asafa; jego potomek szedł w tym samym pochodzie, najwyraźniej jako trębacz (Neh 12:31, 35).

24. Muzyk z rodu kapłańskiego, uczestnik wspomnianego pochodu; najwidoczniej krewny kapłana z poz. 23 (Neh 12:31, 36).

25. Kapłan, który najprawdopodobniej grał na trąbie, gdy dwa chóry dziękczynne spotkały się przy domu Jehowy podczas uroczystości poświęcenia murów Jerozolimy (Neh 12:40-42).

26. Daleki potomek Dawida (1Kn 3:9, 10, 22). Zdaniem niektórych biblistów słowa „a synowie Szemajasza” w połowie wersetu 22 (po których wymieniono tylko pięć imion) powinny być opuszczone jako błąd kopisty. Oznaczałoby to, że Szemajasz był jednym z sześciu synów Szechaniasza. Inni badacze natomiast uważają, iż Szemajasza i pięciu jego synów przedstawiono jako sześciu dalszych potomków Szechaniasza.