TARTAN

Jak wynika z dokumentów asyryjskich, określenie „tartan” było tytułem wysokiego urzędnika, prawdopodobnie ustępującego rangą tylko królowi. W dziele Ancient Near Eastern Texts (1974, s. 274) James B. Pritchard tak opisał porządek tytułów obowiązujący w asyryjskich listach eponimów: „Później o kolejności decydowała pozycja urzędnika w hierarchii; najwyższy urzędnik (tartanu) pojawiał się zaraz po królu, a inni dworzanie (...) i namiestnicy najważniejszych prowincji występowali w ustalonym porządku” (zob. CHRONOLOGIA [Spisy eponimów („limmu”)]). W pewnej inskrypcji asyryjskiego króla Asurbanipala, znajdującej się obecnie w Muzeum Brytyjskim, można przeczytać: „Bardzo się rozgniewałem z powodu tych wydarzeń, moja dusza była rozpalona. Wezwałem turtanu, namiestników i ich pomocników i natychmiast wydałem rozkaz” (Ancient Near Eastern Texts, s. 296).

Król Sancherib wysłał tartana razem z innymi urzędnikami, m.in. rabszakiem, wielkim podczaszym występującym w roli królewskiego rzecznika, by zażądali kapitulacji Jerozolimy. Tartana wymieniono na pierwszym miejscu, być może ze względu na jego najwyższe stanowisko (2Kl 18:17, 28-35). Za czasów proroka Izajasza asyryjski król Sargon II wysłał tartana, by zdobył miasto Aszdod (Iz 20:1).