ŁUSKA

Polskie słowo „łuska” jest tłumaczeniem hebrajskiego kaskéset i greckiego lepís.

Łuski zwierzęce. Płaskie, twarde płytki pokrywające powierzchnię ciał wielu ryb i gadów. „Wszystko, co w wodach (...) ma płetwy i łuski”, było uznane przez Prawo za ceremonialnie czyste i nadające się do jedzenia. Zwierzęta wodne pozbawione płetw i łusek uważano za „coś wstrętnego”, czego nie należy spożywać (Kpł 11:9, 10, 12; Pwt 14:9, 10). A zatem łuski (hebr. kaskassím, lm. od kaskéset) pozwalały łatwo rozpoznać, czy daną rybę można zjeść. Rozróżnia się cztery odmiany rybich łusek, ale najczęściej spotykane są łuski ktenoidalne (grzebykowate) oraz łuski cykloidalne (koliste). Nakładające się na siebie rzędy łusek tworzą cienką, lekką i elastyczną warstwę ochronną.

To samo słowo hebrajskie występuje w Ezechiela 29:4, gdzie faraona egipskiego najwyraźniej przyrównano do krokodyla. Całe ciało tego gada pokrywają mocne rogowe tarczki przylegające do grubej skóry. Do łusek krokodyla zapewne nawiązano też w Hioba 41:15-17 (41:7-9, Bp, Br, Bw), gdzie użyto hebrajskiego słowa tłumaczonego często na „tarcza” (zob. LEWIATAN).

Łuski zbroi. Łuskami (hebr. kaskassím, lm. od kaskéset) mógł być pokryty pancerz żołnierski. Te małe metalowe płytki zachodziły na siebie, tworząc stosunkowo elastyczną zbroję (1Sm 17:5; zob. BROŃ, ZBROJA [Pancerz]).

Łuski na oczach Pawła. Kiedy Paweł został uleczony ze ślepoty — która go dotknęła, gdy ukazał mu się Jezus — z jego oczu „spadły jakby łuski” (Dz 9:18). Zdaniem niektórych biblistów w rzeczywistości nic nie spadło mu z oczu i jest to tylko przenośnia oznaczająca, iż Paweł odzyskał wzrok. Niemniej wiele współczesnych przekładów sugeruje, że z oczu Pawła istotnie coś spadło (Bp, BT, Bw, BWP, NŚ).