Zdumiewająca księga

BIBLIA jest zdumiewającą księgą. Takie było też zdanie znanego włoskiego historyka literatury i krytyka Francesco Sanctis, ministra oświaty w rządzie Cavoura. On pisał: „Nigdy nie czytałem Biblii i studenci moi również nie. Ponieważ do pism religijnych odnoszono się wówczas z obojętnością i lekceważeniem, przeto nie interesowano się też wiele Biblią, jako Słowem Bożym. Lecz tu i ówdzie już czytałem z tej księgi zadziwiające słowa, które mi pokazały, że jest napisana mocnym językiem. Pobudzony tematem mojej lekcji rzuciłem okiem pewnego dnia do księgi Ijoba. Byłem pokonany. Jeszcze nigdy nie czytałem czegoś tak wzniosłego, nawet u klasyków. Moje wrażenie przeniosłem zaraz do szkoły. Już kiedyś miałem wykład o pochodzeniu zła i znaczeniu tej księgi, którego wysłuchano z wielką uwagą. Lecz teraz gdy przeczytałem całą księgę, porwałem wszystkich moim podziwem. Z entuzjazmem zagłębiliśmy się w studium tej księgi. Szczególną rozkoszą było czytanie Pieśni Salomona i Psalmów Dawida, który przez obserwowanie stworzenia wskazał na potęgę i wielkość Stwórcy oraz Trenów Jeremiasza. Wydawało nam się, że odbywamy podróż po nieznanych dalekich krajach. W naszym początkowym zapomnieniu i zachwycie zapomnieliśmy o klasykach, nawet o Homerze, i w ciągu miesięcy mówiono tylko o Biblii (...) Jestem zdumiony, że antologia ksiąg biblijnych nie wtargnęła do naszych szkół, w których przecież tyle się czyta tego, co nie ma żadnej wartości.” — „La Biblia nel giudizie di illistri Italiani” (Biblia według słynnych Włochów), Augusta Jahiera, str. 34.