Czy żyjemy w dniach ostatnich?

Począwszy od niniejszego numeru Strażnicy będzie na jej łamach publikowana ośmioczęściowa seria artykułów na temat dni ostatnich

NA CZYIM życiu dotąd żadnego piętna nie wycisnęła wojna? Kto nie odczuł na sobie następstw obu wojen światowych naszego stulecia ery przemocy, niepewności i strachu, która dała się we znaki całej ludzkości? Kto uniknął towarzyszących tym zjawiskom trudności ekonomicznych, rosnących obciążeń finansowych na pokrycie kosztów kampanii wojennych bądź przygotowań do nich? Czyjemu życiu nie zagraża dzisiaj jeszcze większe niebezpieczeństwo wojny nuklearnej?

Wojny bez względu na to, czy obronne, czy napastnicze, toczone za słuszną lub niesłuszną sprawę, stały się zmorą cywilizacji. Same straty w ofiarach ludzkich są wstrząsające. Według obliczeń dokonanych w 1969 roku przez Norweską Akademię Nauk świat przeżył od roku 3600 p.n.e. zaledwie 292 lata pokoju, podczas gdy stoczono od tamtej pory 14 531 wojen.

Nasze stulecie, zwłaszcza po pierwszej wojnie światowej z roku 1914, zostało nazwane „erą przemocy”. Na łamach gazety The New York Times z 30 maja 1982 roku James Reston napisał na ten temat: „Jest to najbardziej krwawe stulecie w historii rodu ludzkiego. Nawiedziło je 59 wojen między narodami, w których padło ponad 29 milionów ludzi, oraz 64 wojny domowe prawie z sześcioma milionami ofiar śmiertelnych, nie mówiąc już o dziesiątkach milionów osób cywilnych zabitych jakby mimochodem. Tyle daje wojna”.

Możliwe następstwa jeszcze jednej wojny światowej budzą taką trwogę, że przywódcy światowi i naukowcy wielokrotnie nazwali ją już Armagedonem (Obj. 16:14, 16).a W ich pojęciu Armagedon to straszna masakra urządzona przez człowieka, a tymczasem według Biblii jest to „wojna wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”. Celem tego wystąpienia Jehowy będzie usunięcie zła z ziemi i ustanowienie dla miłującej pokój ludzkości całkiem nowego, sprawiedliwego porządku rzeczy.

Pochodząca od Boga nadzieja na sprawiedliwy nowy porządek była pokrzepieniem dla mężów wiary już w czasach starożytnych (List do Hebrajczyków rozdział 11). Z utęsknieniem wyglądali czasu, kiedy Bóg ich wspomni i wskrzesi do życia wiecznego (Hioba 14:13, 14; Ps. 37:29). Ci sprawiedliwi ufali, że Bóg ma moc wzbudzić ich ze śmierci do życia na oczyszczonej ziemi, gdzie sprawi, że ‛wojny ustaną aż po kraniec ziemi’ (Ps. 46:9).

Nie wiedzieli jednak, kiedy to nastąpi. Czas, w którym Bóg miał podjąć działanie, został po prostu nazwany „czasem końca”, powiedziano też, iż dojdzie do tego „pod koniec dni” (Dan. 11:40; Izaj. 2:2). Nic więc dziwnego, że uczniowie podeszli do Jezusa, aby go prywatnie zapytać: „Kiedy się to stanie oraz co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy?” (Mat. 24:3).

W pierwszej kolejności Jezus wymienił następującą oznakę zbliżania się końca: „Będziecie słyszeć o wojnach i wysłuchiwać wieści wojennych” (Mat. 24:6). Czy okoliczność, że żyjemy w „najbardziej krwawym stuleciu w historii rodu ludzkiego”, może być spełnieniem znaku, jaki zapowiedział Jezus? Czy naprawdę żyjemy w dniach ostatnich?

[Przypis]