BIBLIOTEKA INTERNETOWA Strażnicy
BIBLIOTEKA INTERNETOWA
Strażnicy
polski
  • BIBLIA
  • PUBLIKACJE
  • ZEBRANIA
  • w86/10 ss. 18-19
  • Jan maleje, a Jezus wzrasta

Brak nagrań wideo wybranego fragmentu tekstu.

Niestety, nie udało się uruchomić tego pliku wideo.

  • Jan maleje, a Jezus wzrasta
  • Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1986
  • Podobne artykuły
  • Jan maleje, a Jezus wzrasta
    Największy ze wszystkich ludzi
  • Jezus wzrasta, a Jan maleje
    Jezus — droga, prawda i życie
  • „Poszli za nim”
    Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1967
  • ‚Czyńcie ludzi uczniami, chrzcijcie ich’
    Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1974
Zobacz więcej
Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy — 1986
w86/10 ss. 18-19

Życie i służba Jezusa

Jan maleje, a Jezus wzrasta

WIOSNĄ 30 roku n.e., po święcie Paschy, Jezus i jego uczniowie opuszczają Jeruzalem. Nie wracają jednak w rodzinne strony, do Galilei, lecz udają się w głąb Judei i tam chrzczą ludzi. To samo robi już od roku Jan Chrzciciel, który w dalszym ciągu ma przy sobie uczniów.

W rzeczywistości Jezus nie chrzci sam, lecz czynią to jego uczniowie. Chrzest, którego dokonują pod jego kierownictwem, ma takie samo znaczenie jak chrzest Jana. Jest symbolem skruchy okazywanej przez Żydów za grzechy przeciwko Boskiemu przymierzu Prawa. Później zmartwychwstały Jezus nakaże uczniom, by udzielali chrztu o odmiennym znaczeniu. Chrzest dokonywany przez chrześcijan symbolizuje, iż dana osoba oddaje się Jehowie i pragnie służyć temu Bogu.

Niemniej jednak w tym początkowym okresie zarówno Jezus, jak i Jan, choć każdy oddzielnie, nauczają i chrzczą ludzi, którzy okazują skruchę. Tymczasem uczniów Jana ogarnia zazdrość i skarżą się mu na Jezusa: „Mistrzu! Ten (...) chrzci i wszyscy idą do niego”.

Jan daleki jest od zawiści, przeciwnie — cieszy się z sukcesu Jezusa i chce, żeby jego uczniowie też się z tego cieszyli. Przypomina im: „Sami możecie mi zaświadczyć, że powiedziałem: Ja nie jestem Chrystusem, lecz zostałem posłany przed nim”. Następnie przytacza piękne porównanie: „Kto ma oblubienicę, ten jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, raduje się niezmiernie, słysząc głos oblubieńca. Tej właśnie radości doznaje w całej pełni”.

Jan jako przyjaciel oblubieńca bardzo się cieszył, gdy jakieś sześć miesięcy wcześniej przedstawiał swoim uczniom Jezusa. Niektórzy z nich przypuszczalnie weszli potem w skład niebiańskiej klasy oblubienicy Chrystusa, złożonej z chrześcijan namaszczonych duchem. Jan wie, że miał utorować Chrystusowi drogę do owocnej służby, toteż chce, by nawet reszta jego uczniów poszła za Jezusem. Wyjaśnia im: „On musi wzrastać, ja zaś stawać się mniejszym”.

Wkrótce potem Jan zostaje uwięziony przez króla Heroda. Herod wziął sobie żonę swego brata Filipa, Herodiadę, i gdy się dowiedział, że Jan publicznie piętnuje ten gorszący postępek, kazał go wtrącić do więzienia. Usłyszawszy o aresztowaniu Jana, Jezus opuszcza Judeę i razem z uczniami wraca do Galilei.

Jana 3:22 do 4:3, Biblia warszawska; Dzieje 19:4; Mat. 28:19; 2 Kor. 11:2; Marka 1:14; 6:17-20.

◆ Jakie znaczenie miał chrzest udzielany pod kierownictwem Jezusa w okresie jego ziemskiej służby? A jakie już po jego zmartwychwstaniu?

◆ Jak Jan wykazał swoim uczniom, że niesłusznie narzekają?

◆ Dlaczego Jan został uwięziony?

    Publikacje w języku polskim (1960-2026)
    Wyloguj
    Zaloguj
    • polski
    • Udostępnij
    • Ustawienia
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • Warunki użytkowania
    • Polityka prywatności
    • Ustawienia prywatności
    • JW.ORG
    • Zaloguj
    Udostępnij