Monogamia czy poligamia?

Czy kościół powinien uznawać za swych członków ludzi mających więcej niż jednego partnera małżeńskiego? W celu rozwikłania tej kwestii kościół anglikański w Ugandzie powołał specjalny zespół do opracowania tematu: „Poligamia a rodzina chrześcijańska”. Jak donosi ekumeniczny biuletyn prasowy, jeden z przedstawicieli tej grupy, biskup Christopher Senyonjo, uważa posiadanie większej liczby partnerów nie tylko za dopuszczalne, ale wręcz za pożądane. Dlaczego tak sądzi? Twierdzi on, że związki poligamiczne mogą przeciwdziałać szerzeniu się choroby AIDS. Co więcej, zapewnia, że chrześcijanin może sobie obrać wielożeństwo, a Chrystus i tak „przemieni nasze zestarzałe i nudne małżeństwa w słodkie wino — czy będą one monogamiczne, czy poligamiczne”.

Tymczasem z Biblii wyraźnie wynika, że Jehowa Bóg, Twórca małżeństwa monogamicznego, jest odmiennego zdania. Natchnął On apostoła Pawła do napisania następujących słów: „Niech każdy mężczyzna ma własną żonę, a każda niewiasta własnego męża” (1 Kor. 7:2). Rzecz znamienna, że wymieniając kwalifikacje, jakimi muszą się wykazywać pasterze trzody, Paweł napisał później: „Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony” (1 Tym. 3:2, Biblia warszawska).

Dlatego prawdziwi chrześcijanie w Afryce, podobnie jak wszędzie indziej, uważają poligamię za to, czym rzeczywiście jest — za pogwałcenie prawa Bożego.