Pytania czytelników

◼ Czy słowami Ewangelii według Mateusza 10:21 Jezus chciał ostrzec, że wielu członków zboru zwróci się przeciwko swoim duchowym braciom?

Nie, nie taki jest sens jego przestrogi, która brzmi: „Ponadto brat wyda brata na śmierć, a ojciec swoje dziecko, i dzieci powstaną przeciw rodzicom, sprowadzając na nich śmierć” (Mateusza 10:21).

Z kontekstu wynika, że Jezus uprzedził o tym dwunastu apostołów, gdy ich wysyłał w podróż ewangelizacyjną po Izraelu. Wypowiedzi swoje kierował głównie do nich. Oświadczył na przykład, że zostali obdarzeni mocą dokonywania cudownych uzdrowień, wypędzania demonów, a nawet wskrzeszania umarłych (Mateusza 10:1, 8; 11:1). Z historii wiadomo, że nie wszyscy chrześcijanie otrzymali takie nadprzyrodzone moce, co potwierdza, iż Jezus zwracał się tylko do określonego audytorium — do swoich apostołów.

Niemniej jednak Jezus wspomniał o czymś, co wykraczało poza ramy tamtej podróży ewangelizacyjnej. Powiedział im: „Miejcie się na baczności przed ludźmi (...). Zaciągną was przed namiestników i królów ze względu na mnie, na świadectwo im i narodom” (Mateusza 10:17, 18). W czasie owej podróży apostołowie zapewne napotykali sprzeciw, ale nie ma dowodów na to, że ich wiedziono „przed namiestników i królów”, by dali świadectwo „narodom”.a W późniejszych latach stawali przed władcami, takimi jak królowie Herod Agryppa I i II, prokonsulowie Sergiusz Paweł i Gallio, a nawet cesarz Neron (Dzieje Apostolskie 12:1, 2; 13:6, 7; 18:12; 25:8-12, 21; 26:1-3). Zapowiedź Jezusa musiała więc mieć jakieś późniejsze spełnienie.

Jezus uzupełnił swą radę następującą przestrogą: „Brat wyda brata na śmierć”. Nie chodziło mu o braci duchowych, podobnie jak nie miał na myśli duchowych ojców ani dzieci, gdy wypowiadał słowa zanotowane w wersecie 21: „Ojciec [wyda na śmierć] swoje dziecko, i dzieci powstaną przeciw rodzicom, sprowadzając na nich śmierć”. Jezus dał do zrozumienia, że apostołowie mogli się spodziewać wrogości lub sprzeciwu nawet ze strony krewnych (Mateusza 10:35, 36).

Przed wyruszeniem w drogę apostołowie potrzebowali zachęt. Jezus ciągnął dalej: „I będziecie znienawidzeni przez wszystkich ludzi z powodu mego imienia, lecz kto wytrwa do końca, ten będzie wybawiony” (Mateusza 10:22).

Słowa wypowiedziane wtedy przez Jezusa w pewnym sensie odnoszą się też do nas, współczesnych Świadków Jehowy. W swej działalności kaznodziejskiej kładziemy nacisk na znaczenie Królestwa Bożego. Pełnimy naszą służbę za darmo i szukamy ludzi, którzy są godni tego orędzia i okazują zainteresowanie. Warto zachować ostrożność. Mamy wielu przeciwników. Czasami krewni, sąsiedzi lub koledzy w pracy stwarzają poważne trudności, zwłaszcza szczerym osobom, które zaczynają postępować zgodnie z prawdziwym chrystianizmem. Jezus powtórzył ostrzeżenie przed takim sprzeciwem, opisując „znak” swojej obecności (Mateusza 24:3, 9, 10; Łukasza 21:16, 17). Podkreślił też ponownie, że musimy ‛wytrwać aż do końca, abyśmy zostali wybawieni’. Istotnie, jeśli chcemy wejść do nowego świata, musimy wytrwać do końca teraźniejszego życia lub do końca obecnego systemu rzeczy (Mateusza 24:13).

[Przypis]