Obrazy z Ziemi Obiecanej

Zwiedź tę ziemię, przypatrz się owcom!

ZIEMIĘ Obiecaną zwiedziło już tysiące chrześcijan, przekonanych, że obejrzenie miejsc, w których tyle się wydarzyło, pomoże im lepiej zrozumieć Biblię, bardziej przybliży jej treść. I rzeczywiście tak się dzieje.

Jeżeli byłeś w tej krainie albo podróżowałeś po niej w wyobraźni, czytając książki i artykuły, to czy zwróciłeś uwagę na owce? Może zapytasz, co te zwierzęta mają wspólnego z Ziemią Obiecaną. Otóż w czasach biblijnych stanowiły nieodłączny element życia, gdybyś więc je pominął, twoja wizyta w Ziemi Obiecanej byłaby poniekąd niepełna.

W czasie swojej podróży mógłbyś ujrzeć podobne obrazy, jak na zamieszczonych fotografiach, gdyż owce hodowane dziś w tej okolicy niewiele się różnią od owiec z czasów biblijnych.a Mają szerokie, tłuste ogony, a ich gęsta wełna jest zazwyczaj biała (Kapłańska [3 Mojżeszowa] 7:3; 9:19). Zapewne jednak pamiętasz, że w dużym stadzie Jakuba były również sztuki „cętkowane, łaciate i ciemnobrązowe” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 30:32).

Z tego samego doniesienia biblijnego wynika, że posiadacz licznego stada cieszył się opinią człowieka bogatego (Rodzaju 30:43). O Hiobie czytamy: „A dobytek jego stanowiło siedem tysięcy owiec i trzy tysiące wielbłądów, pięćset par wołów i pięćset oślic (...) był to mąż najmożniejszy ze wszystkich mieszkańców Wschodu” (Joba [Hioba] 1:3, Bw; 42:12). Przypomnij też sobie o Nabalu, który miał 3000 owiec i 1000 kóz. Co sądzisz o jego pozycji i wpływach za czasów Dawida? (1 Samuela 25:2). Ale właściwie dlaczego duże stado uważano za majątek?

Otóż owce były dla pasterza lub właściciela źródłem cennych surowców. Na przykład stale dostarczały wełny. Jak czytamy w Księdze Przysłów [Przypowieści] 31:13, 21, 22, pracowita żona mogła z niej sporządzać odzież dla domowników albo na sprzedaż (Hioba 31:20). Wełna była ważnym artykułem handlowym. Wskazuje na to wzmianka o królu Moabu, który „został hodowcą owiec i płacił królowi Izraela sto tysięcy jagniąt i sto tysięcy nie ostrzyżonych baranów” (2 Królów 3:4). Tak, były to „nie ostrzyżone” barany; gęsta wełna podnosiła ich wartość.

Barany mogły mieć imponujące rogi, podobne do widocznych na zdjęciu po prawej stronie. Czy przypominasz sobie, że dźwiękami rogu baraniego ogłaszano rok jubileuszowy? (Kapłańska 25:8-10). Takich samych pustych rogów używano do podawania sygnałów alarmowych albo do kierowania działaniami wojennymi (Sędziów 6:34, BT; 7:18, 19, BT; Joela 2:1).

Posiadanie owiec zapewniało obfitość jedzenia, gdyż Izraelici mogli je spożywać jako zwierzęta uznane za czyste (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 14:4). Mięso z młodych lub dorosłych owiec gotowano albo pieczono. Podczas dorocznej Paschy główne danie stanowił baranek upieczony na ogniu (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 12:3-9). Owce dawały też mleko, używane jako napój lub surowiec do wyrobu sera (1 Samuela 17:17, 18; Hioba 10:10; Izajasza 7:21, 22).

Nie można obserwować tych zwierząt i nie zwrócić uwagi na ich przywiązanie do pasterza. Dobry pasterz troszczył się o powierzone mu stado, owce zaś — jak powiedział Jezus — rozpoznawały jego głos i reagowały, gdy wołał je po imieniu (Jana 10:3, 4). Jeżeli którejś brakowało, troskliwy pasterz szukał jej, a po odnalezieniu nierzadko brał ją na ramiona i przynosił do stada (Łukasza 15:4, 5).

Król Dawid nawiązał do własnych doświadczeń, gdy przyrównał siebie do owcy pasionej przez Jehowę. Czuł się bezpieczny niczym owca chroniona przed drapieżnymi zwierzętami. Stado mogło ufnie podążać za troskliwym pasterzem. Opatrywał on skaleczone sztuki, być może polewając rany oliwą, by złagodzić ból. Jakże różnił się taki pasterz od samolubnych przywódców izraelskich opisanych w Księdze Ezechiela 34:3-8!

Pismo Święte obfituje w prorocze i symboliczne wzmianki o owcach, dlatego bliższe zapoznanie się z owcami z Ziemi Obiecanej pomoże ci lepiej zrozumieć takie wyrażenia biblijne, jak: „mała trzódka”, „Baranek Boży” czy „drugie owce” (Łukasza 12:32; Jana 1:36; 10:16).

[Przypis]

[Prawa własności do ilustracji, strona 24]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.

[Prawa własności do ilustracji, strona 25]

Garo Nalbandian