Pytania czytelników

Czy z Księgi Hioba 1:8 należy wnioskować, że Hiob był za swoich czasów jedynym człowiekiem wiernym Jehowie?

Nie. Werset z Hioba [Joba] 1:8 nie uzasadnia takiego wniosku. Brzmi on:

„Na to Jahwe zapytał szatana: — Czyś dostrzegł tam sługę mojego Joba? Bo nie ma na ziemi nikogo podobnego jemu. Jest to mąż nieskazitelny, prawy, bojący się Boga i unikający zła” (Biblia poznańska). Podobną opinię Boga zawiera Księga Hioba 2:3, gdzie Bóg pyta Szatana: „Czyś dostrzegł tam sługę mojego Joba? Bo nie ma na ziemi nikogo podobnego jemu. Jest to człowiek bez skazy, prawy, bojący się Boga i unikający zła” (Bp).

Sama Księga Hioba wskazuje, że nie był on jedynym żyjącym wówczas człowiekiem, którego Bóg uznawał za wiernego. Rozdział 32 i następne wspominają o Elihu, który mimo iż młodszy, skorygował błędny pogląd Joba i wywyższał prawdziwego Boga (Joba 32:6 do 33:6, 31-33; 35:1 do 36:2).

A zatem wypowiedź Boga, że ‛nie ma na ziemi nikogo podobnego Jobowi’, musi oznaczać, iż w sposób szczególny wyróżniał się on jako człowiek prawy. Hiob żył prawdopodobnie w okresie między śmiercią Józefa w Egipcie a początkami służby Mojżesza w charakterze proroka Bożego. W tym czasie w Egipcie mieszkało bardzo dużo Izraelitów. Nie ma powodu przypuszczać, że wszyscy byli niewierni i nie zasługiwali na uznanie Boga; zapewne wielu polegało na Jehowie (2 Mojżeszowa [Wyjścia] 2:1-10; Hebrajczyków 11:23). Żaden z nich nie odegrał jednak tak wybitnej roli, jak niegdyś Józef, ani się nie wyróżniał jako przedstawiciel prawdziwego wielbienia w taki sposób, jak miał to uczynić Mojżesz, który wyprowadził naród izraelski z Egiptu.

Żył jednak gdzie indziej pewien niezwykle uczciwy człowiek: „Był mąż w ziemi Uz imieniem Job; a mąż ten był nienaganny i prawy, bogobojny i stroniący od złego” (Joba 1:1).

Tak więc Jehowa mógł wymienić Hioba jako znakomity lub wybitny przykład wiary i pobożności. Podobnie pisarze biblijni Ezechiel i Jakub, odwołując się do przeszłości, wyróżnili Hioba jako wzór sprawiedliwości i wytrwałości (Ezechiela 14:14; Jakuba 5:11).