Jakie znaczenie może mieć dla ciebie ta wieczerza?

PEŁNIA księżyca oblewa kraj łagodnym światłem. W pewnej sali na piętrze domostwa stojącego w pradawnym Jeruzalem zasiada wokół stołu 12 mężczyzn. Jedenastu z nich przysłuchuje się uważnie swemu Nauczycielowi, który ustanawia nader znamienną uroczystość i wypowiada niezwykle doniosłe słowa. Pewne sprawozdanie donosi:

„A gdy oni jedli, wziął Jezus [Chrystus] chleb i pobłogosławił, łamał i dawał uczniom, i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje. Potem wziął kielich i podziękował, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów. Ale powiadam wam: Nie będę pił odtąd z tego owocu winorośli, aż do owego dnia, gdy go będę pił z wami na nowo w Królestwie Ojca mego. A gdy odśpiewali hymn, wyszli ku Górze Oliwnej” (Mateusza 26:26-30).

Działo się to po zachodzie słońca 14 dnia żydowskiego miesiąca Nisan 33 roku n.e. Jezus i apostołowie właśnie zakończyli obchody Paschy, upamiętniającej wyswobodzenie Izraela z niewoli egipskiej w XVI wieku p.n.e. Chrystus odprawił już Judasza Iskariota, który poszedł go zdradzić. Toteż z Jezusem pozostało tylko 11 lojalnych apostołów.

Posiłek ten nie stanowił kontynuacji żydowskiej Paschy. Był czymś nowym i został nazwany Wieczerzą Pańską. Mając na myśli tę uroczystość, Jezus polecił swym naśladowcom: „To czyńcie na pamiątkę moją” (Łukasza 22:19, 20; 1 Koryntian 11:24-26). Dlaczego tak powiedział? I jak to możliwe, by owo wydarzenie sprzed wieków miało jakiekolwiek znaczenie dla ciebie?