Po co ‛iść do mrówki’?

MĄDRY król Salomon, władca starożytnego Izraela, radził: „Idź do mrówki”. Dlaczego tak powiedział? Czego można się nauczyć od mrówek?

Salomon dodał: „Przypatrz się jej [mrówki] postępowaniu, abyś zmądrzał. Nie ma ona wodza ani nadzorcy, ani władcy, a jednak w lecie przygotowuje swój pokarm, w żniwa zgromadza swoją żywność” (Przypowieści 6:6-8). W słowach tych, wypowiedzianych tak dawno temu, kryje się wiedza, którą posiedli dopiero współcześni biolodzy.

Jeden z pisarzy Księgi Przypowieści (Przysłów), Agur, stwierdza, że mrówki wykazują „instynktowną mądrość” (Przysłów 30:24, 25, NW). To oczywiste, że ich mądrość nie jest rezultatem inteligentnego myślenia. Kierują się instynktem, którym obdarzył je Stwórca. Instynkt skłania je na przykład do gromadzenia we właściwym czasie zapasów żywności.

Mrówki są zdumiewająco zorganizowane. Doskonale ze sobą współdziałają i troszczą się o siebie nawzajem, pomagając zranionym lub wyczerpanym towarzyszkom wrócić do mrowiska. Instynktownie zabezpieczają się na przyszłość i nie szczędzą wysiłku przy wykonywaniu swych zadań.

To naturalne zachowanie mrówek nasuwa myśl, że i ludzie winni snuć plany na przyszłość oraz przykładać się czy to do nauki w szkole, czy do pracy zawodowej, czy też do spraw duchowych. Bóg chce, aby ludzie — podobnie jak mrówka, która odnosi korzyść ze swej pracowitości — ‛cieszyli się szczęściem przy całym swym trudzie’ (Koheleta [Kaznodziei] 3:13, 22, BT; 5:17). Niczym niezmordowane mrówki, prawdziwi chrześcijanie robią dobry użytek z dnia. ‛Każdego dzieła, które ich ręka napotka, podejmują się według swych sił’, i to nie dlatego, że obserwuje ich zwierzchnik, ale dlatego, że są uczciwi i pragną być dobrymi, wydajnymi pracownikami (Koheleta 9:10, BT; porównaj Przypowieści 6:9-11; zobacz też Tytusa 2:9, 10).

‛Pójście do mrówki’ i zastosowanie w życiu tego, czego się od niej nauczymy, przysporzy nam wiele radości. A najwięcej szczęścia przyniesie nam pilne spełnianie objawionej w Biblii woli Jehowy Boga.