Pytania czytelników

W Liście do Filipian 2:9 Paweł napisał o Jezusie: „Bóg wyniósł go na zwierzchnie stanowisko i życzliwie dał mu imię, które przewyższa wszelkie inne imię”. O jakie nowe imię tu chodzi? I jak może ono przewyższać wszelkie inne, skoro Jezus podlega Jehowie?

W Liście do Filipian 2:8, 9 czytamy: „Co więcej, gdy [Jezus] się znalazł w kształcie człowieka, ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci na palu męki. Dlatego też Bóg wyniósł go na zwierzchnie stanowisko i życzliwie dał mu imię, które przewyższa wszelkie inne imię”.

Z wypowiedzi tej wcale nie wynika, że skoro wyłącznie imię Jehowy bezwzględnie przewyższa wszelkie inne imię, to Jezus i Jehowa muszą być jedną osobą. Jak wskazuje kontekst tego fragmentu drugiego rozdziału Listu do Filipian, Jezus otrzymał swe wywyższone imię po zmartwychwstaniu. Wcześniej go nie miał. Natomiast Jehowa zawsze był najwyższym Władcą i Jego pozycja nigdy się nie zmieniła. Okoliczność, że Jezus otrzymał imię bardziej znamienite od tego, które miał przed przyjściem na ziemię, dowodzi, iż nie może być tą samą osobą, co Jehowa. A zatem mówiąc o nadaniu Jezusowi imienia przewyższającego wszelkie inne imię, Paweł dał do zrozumienia, że ma on teraz imię najznamienitsze wśród wszystkich stworzeń Bożych.

O jakie wzniosłe imię tu chodzi? W znalezieniu odpowiedzi pomaga nam Księga Izajasza 9:5. Podane tam proroctwo dotyczące Mesjasza, Jezusa, brzmi: „Na Jego barkach władza spoczywa. I nazwane będzie imieniem: Cudowny Doradca, Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokoju” (Biblia poznańska, kursywa nasza). W wersecie tym „imię” Jezusa wskazuje na jego wysoką pozycję i władzę, i tak samo rozumiemy zwrot „imię, które przewyższa wszelkie inne imię” z Listu do Filipian 2:9. Każdemu kolanu nakazano ugiąć się przed Jezusem w dowód uznania jego uprzywilejowanego stanowiska, które otrzymał od Jehowy i które wynosi go ponad wszelkie inne stworzenie. Słowo „inne” występujące w tłumaczeniu powyższego zwrotu nie pojawia się dosłownie w tekście greckim, ale wynika z treści tego wersetu. „Imię” Jezusa nie może przecież przewyższać samo siebie, lecz góruje nad imieniem każdego innego stworzenia.

Jakże się cieszymy, mogąc wraz ze wszystkimi wiernymi aniołami i ludźmi uginać kolana w dowód uznania imienia Jezusa! Czynimy tak przez podporządkowanie się Jezusowi, zajmującemu wysokie i zaszczytne stanowisko otrzymane od Jehowy — „ku chwale Boga, Ojca” (Filipian 2:11; Mateusza 28:18).