Pielęgnujmy nasz raj duchowy
1 Pierwotny raj, „ogród Eden”, był sanktuarium, w którym Jehowa Bóg ‛przechadzał się’ i porozumiewał z Adamem i Ewą (Księga Rodzaju 3:8). Ten wspaniały park, w którym rosły „wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące” oraz inne rośliny, służące człowiekowi za pokarm, był dla nich doskonałym mieszkaniem (Księga Rodzaju 2:9). Obecny raj duchowy ludu Bożego oglądał w widzeniu apostoł Paweł, kiedy został uniesiony „aż do trzeciego nieba” (czyli przeżywał najwyższy stopień zachwycenia, w jakim miał to widzenie) oraz „do raju”. To, co apostoł Paweł mógł oglądać tylko w widzeniu, my przeżywamy obecnie na jawie — RAJ DUCHOWY, stan dobrobytu duchowego, osiągnięty dzięki obfitemu błogosławieństwu Jehowy. — 2 Kor. 12:2-4.
2 Jakie cudowne dobrodziejstwa wiążą się z tym rajem duchowym? Otóż nasz raj duchowy to sanktuarium czystego wielbienia, przybytek Jehowy, w którym On nas karmi obfitością posilnego pokarmu duchowego, ‛przysmakami i tłustymi potrawami’ (Izaj. 55:1-3). W przeciwieństwie do otaczającego nas skłóconego świata w naszym raju duchowym panuje jedność i pokój. Tutaj „wszyscy żyją bezpiecznie” (Ezech. 38:11, 12). Tu Jehowa ‛dał nam pasterzy według swego serca, by nas paśli rozsądnie i roztropnie’ (Jeremiasza 3:15). On ‛ustanowił pokój naszym zwierzchnikiem’, dlatego wszyscy ‛swe miecze przekuli na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy’. Tu „bracia wspólnie mieszkają w jedności” i dlatego tu „z nakazu Jehowy jest błogosławieństwo, a nawet życie po czas niezmierzony”. — Izajasza 60:17; 2:4; Księga Psalmów 133:1, 3, NW.
3 Ten raj duchowy nie jest jakimś baśniowym krajem próżniaków. Mieszkańcy pierwotnego raju nie mieli prowadzić próżniaczego życia. Otrzymali konkretne zadanie uprawiania, doglądania i rozszerzania tego parku na całą ziemię, dlatego i my musimy ‛uprawiać’ i pielęgnować nasz raj duchowy, aby mógł służyć wzniosłemu celowi i aby Jehowa chętnie przebywał w nim swoim duchem. Chcielibyśmy też, aby ten stan duchowy przyciągał jeszcze innych ludzi szukających ochrony Bożej, gdy zrozumieją, że ‛z nami jest Bóg’ (Zach. 8:23). Obecnie ten raj duchowy zapewnia nam pokój serca, a podczas „wielkiego ucisku” — przeżycie ognistej zagłady obecnego systemu rzeczy.
4 A w jaki sposób starsi w zborze mogą pielęgnować i umacniać nasz raj duchowy? Gdy sami naprawdę doceniają pokarm duchowy i gdy się rozkoszują spożywaniem ze ‛wszystkich drzew miłych z wyglądu i smaczny owoc rodzących’, dając przez to braciom dobry przykład. Gdy przygotowują się jak najstaranniej do każdego zebrania, nie w pośpiechu w ostatniej chwili, i gdy stosują różne metody nauczania; gdy sami stosują w życiu i służbie to, czego nauczają i doradzają innym; gdy nie zaniedbują studium rodzinnego i osobistego; gdy się pilnie udzielają w służbie i wystrzegają się usposobienia materialistycznego. Oczywiście powinni do tego dążyć nie tylko starsi i słudzy pomocniczy, ale wszyscy głosiciele w zborze, aby się w ten sposób przyczyniać do istnienia w zborze prawdziwego raju duchowego.
5 Zawsze pamiętajmy o ważnej roli, jaką dziś odgrywa nasz raj duchowy. Jest on odpowiednikiem arki Noego, w której Jehowa zachował przy życiu Noego z rodziną. W tym odpowiedniku zamierza On zachować przy życiu podczas „wielkiego ucisku” swoich oddanych Mu, ochrzczonych czcicieli. Niech więc wszyscy z entuzjazmem opowiadają ludziom o tym raju i niech zapraszają ich do niego. Takie zaludnienie tego ‛ogrodu Eden’ wymaga jednak pracy, szukania chętnych, którzy pragną żyć w szczęściu i pokoju na ziemi, którzy tęsknią za sprawiedliwością. Musimy się spieszyć, bo pozostało bardzo mało czasu. Bądźmy więc gotowi do ochotnego podjęcia się tej pracy i sami nie opuszczajmy tego miejsca uznania, łaski i ochrony Bożej.