Skrzynka pytań

Co oznacza wyrażenie „wykwalifikowany do nauczania” wśród wymagań stawianych starszym?

Nauczanie odbywa się w różny sposób. Niektórzy są dobrymi mówcami, umiejącymi nauczać z mównicy. Inni wyróżniają się zdolnością udzielania napomnień i rad poszczególnym osobom lub całym rodzinom. W obu wypadkach starszy musi dobrze znać Pismo Święte, musi „trzymać się mocno wiernego słowa, aby potrafił napominać na podstawie zdrowej nauki, jak i strofować tych, którzy się sprzeciwiają”. Chodzi tu o umiejętność wyjaśniania proroctw, nauczania zdrowych nauk i wskazywania, co Biblia mówi na temat moralności oraz życia według zasad biblijnych. — Tytusa 1:9; 1 Tym. 3:2.

Poza tym nadzorcy nauczają swoim przykładem. Jezus dał nadzorcom przykład podczas swej służby na ziemi. Gdy czynił uczniów, zabierał ze sobą swych naśladowców, żeby im pokazać, jak trzeba nauczać (Mat. 9:35-38). Gdy sobie przyswoili tę umiejętność, wysyłał ich, żeby sami szli do różnych miejscowości i głosili orędzie o Królestwie (Mat. 10:7, 11-14). Dlatego w zakres nauczania przez nadzorców wchodzi wyruszanie do służby z członkami zboru i pouczanie ich, jak się wykonuje tę pracę. Nowi muszą się nauczyć posługiwania się Biblią w pracy od domu do domu oraz przyswoić sobie metody nauczania na odwiedzinach ponownych i domowych studiach biblijnych. Na to potrzeba czasu. — Zobacz też Dzieje 20:20, 27, 35; 1 Kor. 4:16; 1 Piotra 5:3.

Praktyczny nadzorca upatruje okazji do nauczania podczas służby polowej. Sposobności do porozmawiania mogą się nadarzyć w drodze od jednego domu do drugiego. Można wtedy odpowiadać na pytania lub pomóc w rozwiązaniu jakiegoś problemu. Można też udzielić wskazówek, jak ulepszyć sposób przedstawiania dobrej nowiny. Nadzorca ma więc dużo możliwości nauczania. — 2 Tym. 2:2.