Póki to jeszcze możliwe
1 Wkrótce na ten bezbożny świat spadnie z niszczycielską siłą dawno zapowiedziany „dzień Jehowy”. Szydercy w dalszym ciągu drwią sobie z tego pomimo niezbitych dowodów świadczących o tym, że ów dzień Jehowy jest już bardzo bliski. Apostoł Piotr w swym 2 Liście zapowiedział pojawienie się takich ludzi. „To przede wszystkim wiecie, że przyjdą w ostatnich dniach szydercy pełni szyderstwa, którzy będą postępowali według własnych żądz i będą mówili: ‛Gdzie jest obietnica Jego przyjścia? Odkąd bowiem ojcowie zasnęli, wszystko jednakowo trwa od początku świata’” (2 Piotra 3:3, 4). Idąc za swymi spaczonymi pragnieniami, lekceważą oni fakt, że już raz za dni Noego nastąpiła zagłada na skutek Boskiego wyroku. Tamto zniszczenie świata bezbożnych stanowi dla nas gwarancję, że Jehowa wystąpi przeciw niegodziwym ludziom za naszych dni. — 2 Piotra 3:5-7.
2 Gdy nadejdzie owa przepowiedziana zagłada, nikt nie będzie miał podstaw do podawania w wątpliwość sprawiedliwości Bożej. Czy jednak możemy założyć ręce i spokojnie wyglądać tego dnia sądu? Czy potrafimy docenić pozorną powolność ze strony Jehowy w podjęciu kroków przeciwko bezbożnym? Czy zdajemy sobie sprawę z tego, że jest to ze strony miłującego Boga przejaw cierpliwości i miłości, z której my sami również odnieśliśmy wielką korzyść? (2 Piotra 3:8, 9). Czy nie cieszymy się z tego, że Jehowa dał nam czas, abyśmy zmienili siebie i swoje postępowanie, doprowadzając je do harmonii z drogami Bożymi? Czy nie mamy powodów do wyrażania wdzięczności Jehowie za okazaną nam cierpliwość, za to, że dał nam czas na wypracowanie w sobie pełniejszych owoców ducha, za przebaczanie nam naszych grzechów, kiedy tylko prosimy Go o to na podstawie ofiary okupu Jezusa? — 2 Piotra 3:14, 18.
3 Spróbujmy sobie odpowiedzieć na dalsze pytania: Jakimi ludźmi staliśmy się dzięki temu, że Jehowa okazywał nam miłosierdzie i cierpliwość? Czy cenimy sobie ten fakt i czy udowadniamy to podejmowaniem starań, żeby coraz dokładniej przestrzegać Jego mierników świętości? Czy coraz bardziej troszczymy się o bliźnich, pragnąc, aby i oni posiedli dokładną wiedzę o prawdzie i aby mieli udział w błogosławieństwach Królestwa Bożego? Czy nasz sposób spędzania czasu świadczy o tym, że działamy zgodnie z pragnieniem Jehowy, by nikt nie został zniszczony, lecz aby wszyscy okazali skruchę?
4 Jest tak na pewno, jeżeli chodzi o lud Boży jako całość. Lud ten zrozumiał potrzebę głoszenia i nauczania i czyni to gorliwie. Wielu braci doszło do wniosku, że są w stanie poszerzyć swój udział w doniosłym dziele ogłaszania Królestwa i czynienia uczniów przez podjęcie okresowej lub stałej służby pionierskiej. Czas stosowny na podjęcie tej cudownej pracy jeszcze nie przeminął. Dziesiątki tysięcy ludzi napływa do zborów. Pogarszanie się z dnia na dzień warunków na świecie sprawiło, że skłonni są przyjąć prawdę o Królestwie. Wiele z nich szczerze szuka prawdy i pragnie pomocy. Jeśli stawimy się do dyspozycji w jeszcze pełniejszej niż dotąd mierze, pozwoli to Jehowie na użycie nas do pomagania takim ludziom.
5 Mamy powody do radości, widząc wzrost szeregów pionierskich. Coraz częściej też inni bracia obierają sobie określone cele. Ponieważ warunki nie pozwalają im na podjęcie służby pionierskiej — chociaż bardzo tego pragną — starają się spędzać w służbie kaznodziejskiej po 30, 40 lub 50 godzin każdego miesiąca, chociaż niektórzy są w podeszłym wieku lub mają słabe zdrowie. Bracia piszą: „W naszym zborze pracuje pionier. Jest sparaliżowany i nie opuszcza swego mieszkania. Miłość do Jehowy i Jego owiec pobudza go do dawania im świadectwa listownie, choć nie przychodzi mu to łatwo. Chcąc pisać, musi trzymać pióro w ustach, podtrzymując je tylko na wpół sparaliżowaną ręką. Brat ten jest dla nas wszystkich żywym przykładem wiary, ofiarności i prawdziwego oddania dla dzieła Jehowy.” Trzeba jeszcze dodać, że cała rodzina tego brata nie jest w prawdzie; dlatego zbór troszczy się o niego i opiekuje się nim.
6 Rozmyślajmy więc nad możliwościami poszerzenia zakresu naszej służby. Jeżeli rzeczywiście cenimy sobie miłosierdzie Jehowy, jakiego sami doznaliśmy, to pomóżmy skorzystać z niego jeszcze innym ludziom, zwiększając szeregi pionierskie.