Liczmy się z rychłą obecnością dnia Jehowy
[2 PIOTRA 3:12, NW]
1 Nie ma najmniejszej wątpliwości co do tego, że zbliża się pora rozrachunku Boga z całą ludzkością. Nadchodzi czas wykonania wyroku na niegodziwych, a jednocześnie wyzwolenia sprawiedliwych. Czy stale pamiętamy o tym ognistym dniu Jehowy? Czy widzimy go wyraźnie tuż przed sobą? Taka postawa zabezpiecza przed utratą wiary. Kto sobie pozwala na odkładanie w umyśle i sercu obecności dnia Jehowy, ten się naraża na wielkie niebezpieczeństwo. — 2 Piotra 3:12, NW.
2 Czy jednak niektórzy nie dopuścili do rozwinięcia w sobie takiego zgnuśniałego sposobu myślenia? Czy nie popadli w ospałość i zobojętnienie? Co może doprowadzić do takiego osłabienia wiary? Jezus ostrzegał przed zbytnim przywiązywaniem wagi do zaspokajania codziennych potrzeb, takich jak jedzenie i picie, oraz przed pobłażaniem sobie pod tym względem. Nie wolno nam dać się pochłonąć przez codzienne troski życiowe. A jak byśmy postąpili, gdyby nagle otworzyły się przed nami możliwości zdobycia dóbr materialnych? Czy będąc wystawieni na pokusę nabycia czegoś niepotrzebnego lub przedmiotów zbytku, pamiętamy, że za przynętą materializmu kryje się pułapka Szatana? Po cóż mielibyśmy snuć plany związane z istnieniem starego systemu, skoro wiemy, że on przeminie? — Kohel. 9:12; Jak. 4:14.
3 Obecna sytuacja może się okazać próbą wierności i oddania dla sług Jehowy. Czy nie znając dnia wybuchu „wielkiego ucisku”, pozostaniemy aktywni w służbie Jehowy? Czy też zaniedbamy ją, zajmując się snuciem domysłów? Jeżeli naprawdę miłujemy Boga, to zawsze będziemy Mu służyć, a pobudką do tego nie będzie bliskość końca, tylko pragnienie podobania się Jemu i spełniania Jego woli.
4 Jezus powiedział do swoich uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Mat. 9:37, 38). Potrzeby w dalszym ciągu są ogromne. Wprawdzie daje się zauważyć, że w coraz większej liczbie miejscowości odzew na głoszenie jest nikły, ale są jeszcze tereny pilnie potrzebujące pomocy. Pionierka pisze: „W tej samej wsi spotkałyśmy kobietę, która powiedziała, że te sprawy ją tak bardzo interesują, iż słuchałaby nas dzień i noc. Byłyśmy zdziwione, że jeszcze można spotkać takich ludzi. Jakaż to radość móc im pomagać w poznawaniu prawdy i obserwować, jak na tym niegdyś ‛pustkowiu’ kwitnie i rozwija się zalążek przyszłego zboru. Cieszę się, że mogłam się czymś przyczynić do tego wzrostu. Chciałabym bardzo pozostać na tym terenie jak najdłużej”.
5 Ciągłe pamiętanie o bliskości „dnia Jehowy” powinno nas też pobudzać do pilnego uczęszczania na zebrania zborowe. Brat pisze: „Chciałbym podzielić się z wami radością, jakiej zaznaliśmy, odwiedzając ośrodek braci głuchoniemych. Godne podkreślenia jest ich docenianie zebrań. Pracowali do godziny 15 w różnych dzielnicach miasta, a już przed 16 wszyscy byli na miejscu. Odbył się wykład, który przedstawił brat głuchoniemy. Podziwialiśmy jak chłonęli pouczenia. Byliśmy bardzo zbudowani ich gorliwością, docenianiem pokarmu duchowego i wnikliwością, jaką się odznaczał każdy uczestnik tego spotkania. Wszyscy cieszyli się naszą obecnością i przekazywali serdeczne pozdrowienia dla braci. Pytaliśmy ich, jak uczestniczą w ‛służbie kaznodziejskiej’. Otóż pilnie szukają głuchoniemych i im dają świadectwo. Opisałem to doświadczenie, gdyż chciałbym zachęcić wszystkich, którzy korzystają z cudownego daru Jehowy, jakim jest mowa, żeby się wypowiadali na zebraniach i w ten sposób chwalili Boga oraz żeby cenili sobie przywilej głoszenia Jego imienia i zamysłu”.
6 Gdy dostąpiliśmy serdecznej życzliwości Jehowy, ceńmy ją teraz ponad wszystko inne. Pamiętajmy, że Bóg czyni wszystko w odpowiednim czasie z myślą o naszym dobru i że jest to absolutnie najlepsze rozwiązanie dla każdego z nas.
[Napis na stronie 1]
CZY WYKORZYSTUJESZ KAŻDĄ OKAZJĘ DO GŁOSZENIA PRZYGODNEGO?