Dostosowujmy swe życie do zamierzenia Bożego
1 Apostoł Paweł podziękował Bogu za to, że „nam oznajmił tajemnice swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.” Jakże powinniśmy się cieszyć, że żyjmy w czasach, kiedy to wszystko ma się ostatecznie urzeczywistnić! Czyż nie czas teraz na podejmowanie usilnych starań o to, by Bóg uznał nas za godnych ocalenia? Powinniśmy pilnie zważać na słowa Piotra: „Jakimiż wy powinniście być (...), oczekując i mając ciągle w pamięci obecność dnia Jehowy, wskutek której niebiosa płonąc rozpuszczą się, a żywioły od wielkiego gorąca stopnieją!” — 2 Piotra 3:11, 12, NW.
2 W podobnym okresie żył niegdyś Noe z rodziną. Społeczeństwo ówczesnego świata osiągnęło samo dno zepsucia. Tylko Noe z rodziną korzystnie wyróżniali się wśród swego otoczenia. Dzięki temu, że Noe dostosował swoje życie do zamierzenia Bożego, my obecnie istniejemy. Zbliża się pora, w której Bóg znowu zacznie działać na rzecz swego zamierzenia. Gdy nadchodzący „wielki ucisk” osiągnie punkt kulminacyjny w Har-Magedonie, przetrwać bezpiecznie będą mogli tylko ci, którzy się schronią w symbolicznej arce, w raju duchowym.
3 Czy staramy się już teraz o zamieszkiwanie w raju duchowym przez dostosowywanie swego trybu życia do zamierzenia Bożego? Czy nie przyswajamy sobie sposobu myślenia ludzi ze starego systemu, którzy są zdecydowani czerpać z doczesnego życia, ile się tylko da? Czy nie dajemy się owładnąć materializmowi? Czy nie przebywamy zbyt długo poza zborem? Czy nie wykorzystujemy każdej wolnej chwili na różne wyjazdy i wycieczki kosztem obecności na zebraniach zborowych? A może większość wolnego czasu zajmują nam spotkania towarzyskie, w związku z czym nie zostaje nam go zbyt wiele na studiowanie Słowa Bożego oraz na przygotowywanie się do zebrań? A może doszukujemy się u braci słabych stron i krytykujemy postanowienia grona starszych? Powinniśmy się nad tym zastanowić, gdyż odpowiedzi na te pytania świadczą o stanie naszego zdrowia duchowego, od którego może zależeć życie nie tylko nasze, ale też naszych rodzin.
4 Jakże ważne jest staranne pielęgnowanie i rozwijanie w sobie usposobienia duchowego i niezłomnej prawości chrześcijańskiej! Przebywanie w raju duchowym nie jest równoznaczne z beztroskim próżnowaniem. Jaki jest zatem nasz stosunek do służby polowej oraz do wspólnych zbiórek? Niektórzy głosiciele nie opuszczają prawie żadnej zbiórki do pracy polowej. Tacy na ogół sumiennie dokonują odwiedzin ponownych, prowadzą studia biblijne i mają radość z wychowywania nowych chwalców Jehowy. Czy należysz do nich? Czy może niby meteor rozbłyskujący na niebie zjawiasz się na zbiórce raz na parę tygodni lub miesięcy? Czy na myśl o pójściu do pracy polowej odczuwasz niepokój albo wręcz lęk? Byłby to sygnał alarmujący, wskazujący, że musisz zacząć pracować nad sobą, bo grozi ci poważne niebezpieczeństwo. Prorok Daniel mówi bowiem: „Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze.” — Dan. 12:3.
5 Jest jeszcze dużo pracy, a czasu pozostało niewiele. Mimo, że coraz więcej ludzi zatyka uszy na słowo prawdy, są również tacy, którzy chcą dać się pouczać przez Jehowę. W każdym zborze są prowadzone studia biblijne. Na zebraniach wciąż pojawiają się nowe twarze. Nie wolno nam poddawać się zniechęceniu i przybierać postawę Jonasza, który uciekał przed zleconą mu przez Jehowę pracą albo siedział pod banią i czekał na zagładę „miasta”. Jehowa wie najlepiej, kiedy ma nadejść ten moment. W naszych umysłach nie powinien powstać nawet cień wątpliwości co do tego, że Jehowa nie zwleka z wystąpieniem w obronie świętości swego imienia (2 Piotra 3:9, 10). Walka Har-Magedonu nie będzie wymierzona przeciw nam, lecz przeciw światu. Skupiajmy więc całą uwagę na dostosowywaniu swego życia do zamierzenia Bożego.
[Napis na stronie 1]
CZY ZNASZ DOBRZE BRACI ZE SWEGO ZBORU?