Poświęcajmy więcej uwagi odwiedzinom ponownym
1 Apostoł Paweł pisze: „Jest to rzecz godna i pożądana w oczach (...) Boga, którego wolą jest, żeby ludzie wszelkiego rodzaju byli wybawieni” (1 Tym. 2:3, 4, NW). Jehowa Bóg daje dowody niezrównanej miłości do rodzaju ludzkiego. Nie traktuje go jednak jako jednej wielkiej zbiorowości bez odróżniania poszczególnych osób. Uwzględnia fakt, że każdy człowiek jest odrębną jednostką. Bierze pod uwagę nasze ograniczenia i zawsze chętnie spieszy nam z pomocą. Czy staramy się Go pod tym względem naśladować? Czy podobnie troszczymy się o ludzi mieszkających na naszym terenie?
2 Znana podstawowa zasada brzmi: Żaden łańcuch nie jest mocniejszy od najsłabszego ogniwa. Choćby wszystkie ogniwa łańcucha z wyjątkiem jednego wykonano solidnie, to pod obciążeniem łańcuch rozerwie się właśnie w tym miejscu, gdzie ogniwo jest najsłabsze, wadliwe. Aby ludzie stali się uczniami Chrystusa, potrzebny jest cały łańcuch niezbędnych czynności, a więc szukanie ludzi o usposobieniu owiec przez systematyczne głoszenie od drzwi do drzwi oraz dawanie świadectwa w sposób nieoficjalny, dokonywanie odwiedzin ponownych, prowadzenie studiów biblijnych, wprowadzanie do organizacji, szkolenie w służbie polowej itd. A które ogniwo tego łańcucha jest u nas najsłabsze? Dokonywanie odwiedzin ponownych!
3 Wynika to choćby z porównania naszych wyników w tej dziedzinie z wynikami z innych krajów. W USA na jednego głosiciela przypada co miesiąc 3,7 odwiedzin, w RFN — 4,0. W naszym kraju średnia w tej gałęzi służby wynosi 2,1. A jak jest w waszym zborze? Czyżby u nas interesowało się prawdą mniej ludzi niż w tamtych krajach, przesiąkniętych materializmem? Niedopisanie pod względem dokonywania odwiedzin to w rezultacie nie tylko mniejsza liczba prowadzonych studiów biblijnych. Mniej ludzi staje się wówczas uczniami Chrystusa i aktywnymi świadkami jego Ojca przez oddanie siebie Bogu i usymbolizowanie tego kroku chrztem, a ponieważ tylko tacy mają przeżyć „wielki ucisk” (Rzym. 10:10-13), więc ciąży na nas wielka odpowiedzialność (Dzieje 20:26, 27). Zechcemy zatem w każdym zborze ustalić przyczyny słabości tego ogniwa i przedsięwziąć odpowiednie kroki w celu ożywienia tego ważnego działu służby.
4 Jaka może być przyczyna stosunkowo niewielkiej liczby odwiedzin ponownych? Oto niektóre powody: Poświęcanie mało czasu na pracę od drzwi do drzwi; praca z niewłaściwych pobudek, bez głębszego zainteresowania się ludźmi; zwlekanie z dokonywaniem odwiedzin; brak należytego przygotowania do odwiedzin lub praca bez konkretnego celu, jakim powinno być założenie studium biblijnego; zlekceważenie niewielkiego zainteresowania i wmawianie sobie: „I tak nic z tego nie będzie”; nieuzasadniona obawa przed trudniejszymi pytaniami; uchylanie się od wzięcia na siebie odpowiedzialności za dalsze wychowywanie ludzi z uwagi na czas i wysiłek, jakiego to wymaga; nieregularne prowadzenie studiów biblijnych z dziećmi i zainteresowanymi.
5 A zatem przyczyny mogą być różne. Może przyszły ci na myśl jeszcze inne nie wymienione tu powody? Byłoby dobrze, gdyby każdy przemyślał tę sprawę i zastanowił się, czy któryś z wymienionych tu punktów nie odnosi się do niego. Jeśli tak, to co należałoby zrobić, żeby temu zaradzić. Wielu głosicieli uważa dokonywanie odwiedzin ponownych za najłatwiejszą i najradośniejszą dziedzinę naszej służby. Dlaczego? Ponieważ już nawiązali przyjazny kontakt z zainteresowanymi, wiedzą, co ich ciekawi, i mają czas na wyszukanie wersetów, które mogliby przytoczyć w trakcie rozmowy.
6 Bardzo dużo zależy od pobudek, które nami kierują. Czy gorąco pragniemy pomagać drugim? Gdyby ktoś pracował tylko z poczucia obowiązku, łatwo mogłaby dojść u niego do głosu skłonność do szukania usprawiedliwień. Natomiast gorliwi i zaangażowani sercem szukają raczej możliwości przezwyciężenia każdej przeszkody, aby w służbie Jehowy zdziałać jak najwięcej (Strażnica 22/XCVI, s. 8-10). Wielu z nas jest dziś w prawdzie dzięki temu, że inni bracia i siostry cierpliwie nas odwiedzali i że ich odwiedziny były odpowiednio ukierunkowane. Jesteśmy wdzięczni, że nam w ten sposób pomagano. Jezus zaznaczył, że takie pomaganie drugim stanowi istotną część składową naszej służby, gdyż kazał swym naśladowcom nie tylko głosić, lecz także czynić uczniów (Mat. 28:19, 20). Pragniemy we wszystkim być posłuszni naszemu Panu i nie chcielibyśmy, żeby nasz trud poszedł na marne.
7 Popierajmy więc ze wszystkich sił tę „istotną część składową” naszej służby, jaką jest działalność nauczycielska, dzięki której zbawiamy zarówno siebie, jak i tych, którzy się nam przysłuchują (1 Tym. 4:16, NW). Niech odwiedziny ponowne staną się mocnym ogniwem w łańcuchu niezbędnych czynności w dziele wychowywania nowych uczniów Chrystusa i chwalców Jehowy.