Pracujmy dniem i nocą w dziele czynienia uczniów
1 Apostoł Paweł i jego towarzysze darzyli „delikatnym uczuciem” zainteresowanych, którzy dla tych sług Bożych stali się „umiłowani”. Serdecznie troszczyli się o nich, mając na uwadze ich wieczystą pomyślność (1 Tes. 2:8, 9). Pobudzani życzliwością, byli gotowi użyczyć tym ludziom o usposobieniu owiec nie tylko „dobrej nowiny”, lecz nawet „własnych dusz”. Podczas pełnienia służby na tym terenie ciężko pracowali na zaspokojenie własnych potrzeb, żeby nie być ciężarem dla innych, a prócz tego dużo czasu spędzali z uczniami, by ich szkolić. Byli więc „dniem i nocą” pilnie zajęci dla ich dobra.
2 Czy my też dbamy tak troskliwie o mieszkających na naszym terenie ludzi o usposobieniu owiec? Większość z nas pracuje zarobkowo, żeby nie być ciężarem dla innych; troszczy się o swoje rodziny albo chodzimy do szkoły. Poza tym bierzemy udział w służbie polowej. A jak dbamy o zainteresowanych, których znaleźliśmy podczas głoszenia? Czy naprawdę żywimy dla nich „delikatne uczucie”?
3 Jeżeli służbę polową traktujemy poważnie, to najprawdopodobniej spędzamy w niej niemało godzin, cieszymy się, że możemy rozmawiać z ludźmi na temat prawdy, i też odwiedzamy ich ponownie, ponieważ wiemy, że tak trzeba. Ale często mijają całe miesiące, w których do nikogo nie zachodzimy ponownie. Jeżeli rzeczywiście leży nam na sercu dobro „owiec”, to będziemy zastanawiać się nad tym, jak im pomóc. Może należałoby zajść albo zatelefonować do nich już po kilku dniach. Wiemy, że Diabeł i jego stronnicy będą usiłować zdławić zainteresowanie, a my staramy się pilnie nieść pomoc tym „owcom”. Jezus wysyłał swych naśladowców nie tylko do głoszenia, lecz także dał im wyraźne polecenie, żeby „czynili uczniów” (Mat. 28:19, 20). Właśnie ta dziedzina naszej pracy zasługuje na szczególną uwagę.
4 Dobra nowina, którą głosimy, wzbudza duże zainteresowanie. W roku 1980 rozpowszechniono na całym świecie 258 130 265 książek, Biblii, broszur i czasopism. I na naszych terenach coraz więcej ludzi przyjmuje do przeczytania literaturę biblijną. Czy zawsze pamiętamy o umawianiu z nimi odwiedzin ponownych? Czy potem usilnie staramy się być słowni? Każdy egzemplarz naszej literatury może wzniecić szczere zainteresowanie i utorować drogę do zapoczątkowania owocnego studium biblijnego.
5 Wszędzie można spotkać ludzi, którzy nie przyjmują literatury, ale chętnie nas wysłuchują; ich zaniepokojenie panoszącą się niesprawiedliwością skłania ich do zwracania baczniejszej uwagi na głoszone orędzie biblijne. Niekiedy nasze słowa znajdują oddźwięk u towarzyszy pracy, sąsiadów, czy kolegów szkolnych (Kazn. 11:6). Ale ludzie ci będą mogli robić rzeczywiste postępy dopiero wtedy, gdy ich będziemy wytrwale odwiedzać i prowadzić z nimi studium biblijne.
6 Gdy ktoś okaże zainteresowanie, wówczas szczera troska o dobro bliźniego powinna nas pobudzać do wytrwałości. Podczas pracy od domu do domu nie ograniczaj się do zanotowania numeru mieszkania, żeby potem gdzieś zarzucić te zapiski. Przecież ci ludzie potrzebują pomocy! (Prz. 3:27). Jeżeli mają przeżyć nadchodzący „wielki ucisk”, to muszą mieć „znak” (Ezech. 9:4). Poznanie prawdy i przyobleczenie „nowej osobowości” wymaga czasu. Jeżeli sam nie możesz w porę odwiedzić kogoś, kto okazał zainteresowanie, poproś innego głosiciela lub porozmawiaj z nadzorcą ośrodka. Pamiętaj, że sprawa jest bardzo pilna!
7 Podczas zapoczątkowywania i prowadzenia studium biblijnego bądź elastyczny i wnikliwy. Niektórych interesuje Biblia, więc przystają na bezpośrednią propozycję omawiania jej za pomocą książki Prawda lub Szczęście. Inni powątpiewają w prawdziwość Pisma Świętego z uwagi na to, czego ich nauczono. Mogą się więc nie zgodzić na studium, ale okazują pewne zainteresowanie. Może uda się omówić z nimi pewne tematy z naszych publikacji. Niektórzy są nastawieni sceptycznie do wszystkich religii i nie chcą się wiązać z żadną. W takim wypadku trzeba dokonać kilku przyjaznych odwiedzin i odpowiedzieć na ich pytania, zanim się im zaproponuje studium biblijne.
8 Do innych można dotrzeć przez okazanie zainteresowania ich dziećmi. Spróbujcie pokazać rodzicom, jak mogliby studiować z dziećmi zamieszczone w Strażnicach (tomy XCII-XCVII) artykuły o Wielkim Nauczycielu. Z czasem będzie można rozpocząć regularne studium z całą rodziną.
9 To, czego potrafimy dokonać w dziele czynienia uczniów, zależy od różnych okoliczności, m.in. od zdrowia, obowiązków rodzinnych itd. Pamiętajmy jednak, że nie możemy w tej pracy polegać tylko na naszej sile i zdolnościach; jesteśmy zależni od Jehowy. Módlmy się zatem o Jego kierownictwo. On chce i będzie się nami posługiwać, jeżeli oddamy się do Jego dyspozycji, kierując się miłością do Niego i do naszych bliźnich.