Mądre korzystanie z czasu
1 Chrześcijanin jest zazwyczaj bardzo zajęty. Poświęca czas na czytanie Biblii i nowej literatury, którą otrzymuje, przygotowuje się do zebrań i uczestniczy w nich, a także bierze udział w wielkim dziele pozyskiwania uczniów wśród ludzi chętnych do słuchania. Prócz tego ciążą na nim obowiązki wynikające z codziennych potrzeb cielesnych — własnych i rodziny. Jeśli jest starszym w zborze, ma jeszcze dodatkowe zadania związane z funkcjonowaniem zboru i ‛czuwaniem nad duszami’ wszystkich jego członków (Hebr. 13:17).
2 Ponieważ ziemska organizacja Jehowy szybko się rozwija, stale przybywa nam obowiązków. Zwiększa się liczba nowych, którym trzeba pomagać w osiąganiu dojrzałości duchowej i zdobywaniu umiejętności skutecznego przedstawiania drugim dobrej nowiny. Wzrasta liczba studiów biblijnych. Wiele czasu i wysiłku pochłania budowa Sal Królestwa jak również przygotowywanie dużych zgromadzeń. Z uwagi na wywieranie coraz silniejszej presji na rodzinę trzeba szczególnie troskliwie dbać o jej pomyślność duchową. Niekiedy nasuwa się pytanie: Skąd wziąć czas na to wszystko? Jak podołać tym obowiązkom?
3 Apostoł Paweł udzielił w tej sprawie praktycznej rady: „Pilnie czuwajcie nad tym, żebyście postępowali (...) jak mądrzy, wykupując sobie dogodny czas, ponieważ dni są złe” (Efez. 5:15-17). Niejeden z nas mógłby ‛wykupić’ trochę czasu, gdyby mniej godzin spędzał na oglądaniu programów telewizyjnych, czytaniu świeckich książek lub czasopism albo słuchaniu popularnej muzyki. W niektórych rodzinach można by wygospodarować sporo czasu, gdyby lepiej zorganizować zajęcia domowe i wdrażać dzieci do utrzymywania porządku oraz do wykonywania różnych prac domowych.
4 Wiele czasu tracimy w kolejkach podczas załatwiania zakupów, w urzędach, ośrodkach zdrowia oraz na dojazd do pracy i powrót do domu. W ciągu tygodnia może się tego uzbierać kilka godzin. Czy naprawdę musi to być czas stracony? Czy nie dałoby się go choć po części wykorzystać na sprawy duchowe, na przykład na czytanie Biblii, bieżącej literatury albo na świadczenie nieoficjalne?
5 Poza tym „dogodny czas” możemy jeszcze ‛wykupywać’ przez mądre wykorzystywanie czasu przeznaczonego na zajęcia teokratyczne. Weźmy na przykład zbiórki do służby polowej. Jak długo one trwają w waszym zborze? Gdzieniegdzie utrzymuje się zwyczaj czekania na tych, którzy się ewentualnie spóźnią. Gdy w końcu program zbiórki się rozpocznie i zostanie omówiony wyznaczony materiał oraz tekst dzienny, mija dobre pół godziny. Dalsze minuty pochłania ustalanie, kto z kim i gdzie pójdzie. Tymczasem w Naszej Służbie Królestwa z lipca ub.r. powiedziano: Zbiórki do służby polowej powinny być krótkie; nie powinny trwać dłużej niż 15 minut (zob. ks. Zorganizowani s. 73). Jeśli trwają dłużej, traci się niepotrzebnie czas, który mógłby być wykorzystany na świadczenie ludziom o Królestwie.
6 Gdy na zbiórki przychodzi stosunkowo dużo osób, starsi mogą rozważyć, czy nie byłoby lepiej organizować je w kilku dogodnie położonych miejscach. Wtedy głosiciele będą tracić mniej czasu, żeby przyjść na zbiórkę, a potem udać się na swój teren. Sporo czasu można też zaoszczędzić, gdy się pracuje na terenie osobistym w pobliżu miejsca zamieszkania.
7 Na starszych spada w zborze wiele dodatkowych obowiązków. Tym bardziej więc muszą ‛wykupywać dogodny czas’, żeby go wystarczająco dużo poświęcać nie tylko rodzinie duchowej, ale i cielesnej. Grono starszych spotyka się co jakiś czas, żeby omówić sprawy związane z duchowymi postępami zboru. Jak często powinny się odbywać takie spotkania? W książce Zorganizowani powiedziano na stronie 40: „Dwa takie spotkania odbywają się co roku z okazji regularnych wizyt nadzorcy obwodu. Mniej więcej trzy miesiące po każdej takiej wizycie można zaplanować następne spotkanie. Te cztery spotkania w roku najprawdopodobniej wystarczą, żeby załatwić wszystkie sprawy, którymi powinno się zajmować całe grono starszych. Oczywiście starsi mogą się zebrać w dowolnym czasie, jeśli tego wymagają okoliczności”. W zborach korzystających z Sal Królestwa starsi widują się dwa razy w tygodniu, gdy więc każdy z nich „wywiązuje się ze swych obowiązków i gdy nadzorca przewodniczący odpowiednio nadzoruje i koordynuje działalność starszych, wówczas liczbę spotkań wymagających obecności całego grona starszych będzie można ograniczyć do minimum”.
8 Zawsze pamiętajcie, że czas jest darem od Jehowy, należy więc z niego korzystać zgodnie z Jego wolą. Zachęcał do tego apostoł Paweł, który po udzieleniu rady, by ‛wykupywać czas’ dodał: „Uprzytamniajcie [sobie], co jest wolą Jehowy” (Efez. 5:17).