Radość z jedności z Jehową i Jego Synem
Najważniejsze wydarzenie roku nastąpi 28 marca
1 Swoją obecnością na uroczystości Wieczerzy Pańskiej, która w 2002 roku odbędzie się 28 marca po zachodzie słońca, pokażemy, że z radością trwamy w jedności z Jehową Bogiem i Jezusem Chrystusem. W ten wyjątkowy wieczór ostatek namaszczonych chrześcijan będzie cieszył się szczególną „wspólnotą” z pozostałymi dziedzicami Królestwa, a także ze swym Ojcem oraz Jego Synem (1 Jana 1:3; Efez. 1:11, 12). Miliony „drugich owiec” będą rozmyślać nad wspaniałym przywilejem, jakim jest dla nich jedność z Jehową i Jego Synem oraz współpraca z Nimi w wykonywaniu dzieła Bożego (Jana 10:16).
2 Ścisła współpraca. Jehowa i Jezus zawsze czerpali radość z łączącej ich więzi. Cieszyli się wzajemnym towarzystwem przez niezliczone wieki, na długo przed stworzeniem człowieka (Mich. 5:2). Dzięki temu wytworzyła się między nimi głęboka więź oparta na serdecznych uczuciach. Jezus, pierworodny Syn Boży, mógł jako uosobiona mądrość powiedzieć w swym bycie przedludzkim: „Byłam kimś, kogo [Jehowa] dzień w dzień szczególnie miłował, ja zaś wciąż się przed nim weseliłam” (Prz. 8:30). Miliony lat bliskich kontaktów z Bogiem, Źródłem miłości, wywarły ogromny wpływ na Jego Syna! (1 Jana 4:8).
3 Wiedząc, że ludzkość potrzebuje odkupienia, Jehowa wybrał swego jednorodzonego Syna, który szczególnie umiłował ludzi, aby złożył ofiarę okupu, stanowiącą dla nas jedyną nadzieję (Prz. 8:31). Tak jak Jehowa i Jego Syn są zjednoczeni w dążeniu do tego samego celu, tak i my jesteśmy zjednoczeni z Nimi oraz ze sobą nawzajem więzami silnej miłości, radośnie spełniając wolę Bożą.
4 Okazywanie szczerej wdzięczności. Przybyciem na Pamiątkę i uważnym wysłuchaniem tego, co będzie mówione, możemy pokazać, że naprawdę cenimy sobie miłość Jehowy oraz ofiarę Jego Syna. Zwrócimy uwagę na przykład miłości Jezusa, na wierność, z jaką wytrwał aż do śmierci, aby dostarczyć okup, oraz na fakt, że jest on Władcą w ustanowionym przez Boga Królestwie, które przyniesie ludzkości błogosławieństwa. Usłyszymy też, jak ważne jest, byśmy nieustannie okazywali wiarę, gorliwie uczestnicząc w działalności zgodnej z wolą Jehowy jako „współpracownicy w prawdzie” (3 Jana 8; Jak. 2:17).
5 Pomagajmy innym, by się do nas przyłączyli. Grono starszych powinno podjąć szczególne wysiłki, by zachęcić do przybycia na Pamiątkę śmierci Chrystusa wszystkich nieczynnych głosicieli mieszkających na terenie zboru (Mat. 18:12, 13). Sporządźcie listę tych, których należy odwiedzić, aby nikogo nie pominąć i wszystkich osobiście zaprosić na tę uroczystość.
6 Kto jeszcze twoim zdaniem mógłby przyjść na Pamiątkę? Rozbudzaj w innych docenianie dla tej uroczystości. Gorąco zachęcaj ich do przybycia i zapewnij, że będą mile widziani. Dołóżmy starań, by na to najważniejsze wydarzenie w roku zaprosić wszystkich, z którymi studiujemy Biblię, a także innych zainteresowanych oraz naszych krewnych i znajomych. Z dobrodziejstw okupu może skorzystać każdy, kto doceni „niezrównaną wartość poznania Chrystusa Jezusa” (Filip. 3:8). Ludzie okazujący wiarę w ofiarę Chrystusa mogą się uchwycić niezawodnej nadziei na życie wieczne (Jana 3:16).
7 Nigdy nie zapominajmy o tym, jaki wpływ może wywrzeć Pamiątka na szczere osoby. Dwa lata temu w Papui-Nowej Gwinei 11 zainteresowanych przez 17 godzin płynęło niewielką łodzią po wzburzonym morzu, aby przybyć na tę uroczystość. Dlaczego zdobyli się na taki wysiłek? Powiedzieli: „Chcieliśmy obchodzić Pamiątkę śmierci Chrystusa razem z innymi chwalcami Jehowy, dlatego warto było odbyć tę podróż”. Pomyśl o ich gorliwości oraz docenianiu tego, że mogą być zjednoczeni z Jehową, Jego Synem oraz społecznością chrześcijan!
8 Proponuj studium biblijne wszystkim okazującym zainteresowanie. Zachęcaj takie osoby do regularnego przychodzenia na zebrania zborowe oraz do dzielenia się poznawanymi prawdami z innymi ludźmi. Pokaż im, jak ‛chodzić w świetle’ i ‛trwać w prawdzie’ przez stosowanie w życiu zasad biblijnych (1 Jana 1:6, 7). Pomóż im nawiązać bliską więź z Jehową i cenić to, że mogą razem z innymi spełniać Jego wolę.
9 Jakiż to wielki zaszczyt, że możemy z radością być zjednoczeni „w jednym duchu, jedną duszą walcząc ramię w ramię za wiarę dobrej nowiny”! (Filip. 1:27, 28). Wyczekujmy więc tej miłej chwili, gdy 28 marca będziemy mogli wspólnie obchodzić święto Pamiątki, i zawsze okazujmy wdzięczność Jehowie i Jego Synowi! (Łuk. 22:19).