MATEUSZA
Komentarze — rozdział 28
szabacie: Dosł. „szabatach”. W tym wersecie greckie słowo sábbaton pojawia się dwukrotnie w liczbie mnogiej. Za pierwszym razem odnosi się do pojedynczego szabatu, czyli siódmego dnia tygodnia, i zostało przetłumaczone na „szabat”. Za drugim razem odnosi się do okresu trwającego siedem dni i oddano je słowem tydzień. Dzień szabatu (15 nisan) kończył się o zachodzie słońca. Niektórzy uważają, że w tym fragmencie sprawozdania Mateusza chodzi o zmierzch „po szabacie”, jednak z innych Ewangelii jasno wynika, że kobiety przyszły popatrzeć na grób „wcześnie” rano 16 nisan, „gdy tylko wzeszło słońce” (Mk 16:1, 2; Łk 24:1; Jn 20:1; zob. też Słowniczek pojęć i Dodatek B12).
w pierwszym dniu tygodnia: Czyli 16 nisan. Dla Żydów dzień, który następował po szabacie, był pierwszym dniem tygodnia.
druga Maria: Zob. komentarz do Mt 27:61.
anioł Jehowy: Zob. komentarz do Mt 1:20 i Dodatek C1 oraz Dodatek C3: wprowadzenie i Mt 28:2.
powiedzcie jego uczniom, że został wskrzeszony: Kobiety te nie tylko jako pierwsze dowiedziały się o zmartwychwstaniu Jezusa, ale też miały poinformować o tym wydarzeniu innych uczniów (Mt 28:2, 5, 7). Zgodnie z niebiblijnym żydowskim zwyczajem kobiety nie mogły zeznawać w sądzie, tymczasem anioł Jehowy powierzył tym kobietom zaszczytne i radosne zadanie.
złożyły mu hołd: Lub „pokłoniły mu się; padły przed nim na twarz” (zob. komentarze do Mt 8:2; 14:33; 15:25).
moim braciom: Jezus nazywa tutaj uczniów swoimi „braćmi” ze względu na łączącą ich duchową więź (zob. Mt 28:16; por. Mt 25:40; Jn 20:17; Heb 2:10-12).
starszymi ludu: Zob. komentarz do Mt 16:21.
jeśli to: Czyli kłamstwo kapłanów o tym, że żołnierze zasnęli. Za zaśnięcie na posterunku żołnierze rzymscy mogli zostać ukarani śmiercią.
namiestnika: Chodzi o Poncjusza Piłata.
spotkanie: Na tym spotkaniu w Galilei było prawdopodobnie ponad 500 osób (1Ko 15:6).
niektórzy powątpiewali: W świetle 1Ko 15:6 powątpiewającymi prawdopodobnie nie byli apostołowie, ale uczniowie z Galilei, którym Jezus jeszcze się nie ukazał.
pozyskujcie uczniów: Podstawowe znaczenie greckiego czasownika matheteúo to „nauczać” z myślą o pozyskiwaniu uczniów (zwolenników). W Mt 13:52 przetłumaczono go na „został pouczony”, a w Mt 27:57 — „był uczniem”. W Dz 14:21 wspomnianego czasownika użyto w opisie tego, jak Paweł i Barnabas „pozyskali wielu uczniów” w Derbe. Czasowniki „chrzcijcie” i „uczcie” użyte w tym kontekście pokazują, co obejmuje nakaz ‛pozyskiwania uczniów’ (zob. komentarz do Mt 5:1, gdzie omówiono pokrewny gr. rzeczownik mathetés).
ludzi ze wszystkich narodów: Dosłowne tłumaczenie tych słów brzmi: „wszystkich narodów”. Jednak kontekst wskazuje, że chodzi tu o poszczególne osoby ze wszystkich narodów. Grecki zaimek „ich” w zwrocie chrzcijcie ich jest rodzaju męskiego i odnosi się do ludzi, a nie do „narodów”, które w języku greckim mają rodzaj nijaki. Polecenie, żeby docierać do „ludzi ze wszystkich narodów”, było czymś nowym. Biblia wskazuje, że jeszcze przed czasami Jezusa do Izraelitów mogli się przyłączać ludzie z innych narodów, jeśli zaczęli oddawać cześć Jehowie (1Kl 8:41-43). Teraz jednak Jezus poleca, żeby ludzi niebędących rodowitymi Żydami objąć działalnością głoszenia. Podkreśla w ten sposób ogólnoświatowy zasięg chrześcijańskiego zadania pozyskiwania uczniów (Mt 10:1, 5-7; Obj 7:9; zob. komentarz do Mt 24:14).
w imię: Greckie słowo ònoma, tłumaczone na „imię”, może oznaczać coś więcej niż samo imię jakiejś osoby. W tym kontekście ma związek z władzą i pozycją Ojca i Syna oraz rolą ducha świętego. Jeśli dany człowiek uzna tę pozycję i rolę, umożliwi mu to zbudowanie więzi z Bogiem opartej na nowych podstawach (por. komentarz do Mt 10:41).
Ojca, Syna i ducha świętego: Uznanie pozycji Ojca, Jehowy Boga, jest czymś naturalnym, ponieważ to nasz Stwórca i Życiodawca (Ps 36:7, 9; Obj 4:11). Jednak z Biblii wynika, że człowiek nie może zostać wybawiony, jeśli nie uznaje też roli Syna w zamierzeniu Bożym (Jn 14:6; Dz 4:12). Poza tym niezbędne jest uznawanie roli świętego ducha Bożego, ponieważ Bóg korzysta z tej czynnej siły m.in. po to, żeby dawać życie (Hi 33:4), przekazywać informacje ludziom (2Pt 1:21) i dodawać im sił potrzebnych do spełniania Jego woli (Rz 15:19). Niektórzy uważają, że to wyliczenie popiera doktrynę o Trójcy. Jednak z żadnego fragmentu Biblii nie wynika, że Ojciec, Syn i duch święty są równi pod względem wieczności, mocy i pozycji. To, że w tym wersecie są wymienieni razem, nie dowodzi ich wspólnej boskości, współwieczności i równości (Mk 13:32; Kol 1:15; 1Tm 5:21).
ducha świętego: Lub „świętej czynnej siły”. Słowo „duch” (w gr. rodz. nijakiego) odnosi się do pochodzącej od Boga bezosobowej siły w działaniu (zob. Słowniczek pojęć, „Duch”; „Duch święty”).
Uczcie ich: Greckie słowo tłumaczone na „uczyć” zawiera w sobie myśl o udzielaniu wskazówek i wyjaśnień, używaniu przekonujących argumentów oraz dostarczaniu dowodów (zob. komentarze do Mt 3:1; 4:23). Uczenie przestrzegania wszystkiego, co nakazał Jezus, miało być procesem ciągłym, obejmującym przekazywanie jego nauk, stosowanie się do nich oraz naśladowanie go (Jn 13:17; Ef 4:21; 1Pt 2:21).
zakończenia: Zob. komentarz do Mt 24:3 i Słowniczek pojęć, „Zakończenie systemu rzeczy”.
systemu rzeczy: Lub „epoki” (zob. Słowniczek pojęć, „System rzeczy”).