2 TESALONICZAN
Komentarze — rozdział 1
Drugi List do Tesaloniczan: Tytuły najwyraźniej nie były częścią oryginalnego tekstu Biblii. Ze starożytnych manuskryptów wynika, że dodano je później, zapewne po to, żeby łatwiej było rozróżnić poszczególne księgi (zob. komentarz do 1Ko, Tytuł).
Sylwan: Zob. komentarz do 2Ko 1:19.
do zboru w Tesalonice: Podobnie jak 1 List do Tesaloniczan, również ten Paweł skierował ogólnie do zboru. To odróżnia je oba od listów do Tymoteusza i Tytusa, które zostały zaadresowane do konkretnych nadzorców, i od Listu do Filipian, w którym na wstępie Paweł wyraźnie też wspomniał o nadzorcach i sługach pomocniczych (Flp 1:1).
niezwykle rośnie: Na początku swojego pierwszego listu do Tesaloniczan Paweł wspomina o ich wierze i miłości (1Ts 1:3 i komentarz). Tutaj chwali ich za to, że rozwinęli te przymioty w niezwykłym stopniu. Posługuje się przy tym czasownikiem auksáno, którego często używano w odniesieniu do wzrostu roślin (Mt 6:28; Łk 13:19), i dla wzmocnienia dodaje przedrostek hypér, oznaczający „za; poza; ponad” (por. Ef 3:20, „nieskończenie więcej ponad”). Tak więc czasownik złożony hyperauksáno opisuje nadzwyczajny wzrost, wyjątkowo intensywny rozwój.
udrękach: Lub „uciskach, które znosicie” (zob. komentarz do 2Ko 1:4).
objawienia: Grecki termin apokálypsis został tu użyty w sformułowaniu „objawienie (...) Pana Jezusa”. Jezus objawi się jako Król i Sędzia upoważniony do nagradzania i wymierzania kary. W czasie swojego „objawienia” nagrodzi swoich wiernych naśladowców, którzy ‛znosili udrękę’, i dokona zemsty na ludziach bezbożnych.
w płomieniach ognia: W Biblii słowo „ogień” często jest używane w sensie przenośnym, tak jak w tym wersecie. W czasach biblijnych ogień był najskuteczniejszym narzędziem zniszczenia (Pwt 13:16; Joz 6:24). Dlatego Jezus niekiedy posługiwał się właśnie tym symbolem do zilustrowania całkowitej zagłady niegodziwych ludzi (Mt 13:40-42, 49, 50; por. Iz 66:15, 24; Mt 25:41).
zemsty: Chodzi o zemstę i sąd Boga. Paweł pisze do chrześcijan: „Bóg uważa za prawe, żeby tym, przez których znosicie udrękę, odpłacić udręką” (2Ts 1:6). Greckie słowo ekdíkesis, oddane jako „zemsta”, dosłownie znaczy „ze sprawiedliwości”. Sugeruje to, że w wyniku takiego działania zostaje zaprowadzona sprawiedliwość. W innych miejscach ekdíkesis przetłumaczono na „wymierzanie sprawiedliwości” albo po prostu „sprawiedliwość” (Łk 18:7, 8; 21:22 i komentarz). Biblia wskazuje, że to do Boga ostatecznie należy ‛dokonanie zemsty’, czego rezultatem będzie prawdziwa sprawiedliwość (Pwt 32:35, 43; Ps 94:1; Rz 12:19; Heb 10:30). Bóg zrobi to za pośrednictwem Pana Jezusa Chrystusa, którego wyznaczył na głównego wykonawcę swoich wyroków.
tych, którzy nie znają Boga: Paweł mówi tu o tych, którzy świadomie nie chcą nawiązać więzi z Bogiem i zostać Jego przyjaciółmi. Poznanie Boga to coś więcej niż przyznanie, że On istnieje, albo zdobycie o Nim powierzchownej wiedzy. Chodzi o podejmowanie działań, żeby nawiązać z Nim bliską więź. Trzeba się dowiedzieć, co Mu się podoba, a co nie, kochać Go i żyć zgodnie z Jego zasadami (1Jn 2:3, 4; 4:8). Ludzie naprawdę znający Boga mają zaszczyt być tymi, których „Bóg zna” (1Ko 8:3), inaczej mówiąc tymi, którzy cieszą się Jego uznaniem (zob. komentarze do Jn 17:3; Gal 4:9).
dobrej nowinie o naszym Panu, Jezusie: Sformułowanie to dotyczy wszystkich nauk Jezusa, które znalazły się w Słowie Bożym. Dobra nowina stanowi podstawę do osądzenia ludzi: ci, którzy ją przyjmują i zgodnie z nią żyją, zostaną wybawieni, a ‛tych, którzy nie są jej posłuszni’, czeka zagłada.
wieczną zagładę: Biblia wskazuje, że niektórych ludzi spotka wieczna zagłada. Na przykład o człowieku, który by „zbluźnił przeciw duchowi świętemu”, Jezus powiedział, że „na zawsze będzie ciążył na nim grzech” i „nigdy nie uzyska przebaczenia” — „ani w tym systemie rzeczy, ani w przyszłym” (Mk 3:28, 29; Mt 12:32). Najwyraźniej dotyczy to też Judasza, którego Jezus nazwał „synem zagłady” (Jn 17:12 i komentarz). Ponieważ Judasz świadomie zdradził Syna Bożego, zasłużył na wieczną zagładę. Paweł stwierdza, że taka zagłada dosięgnie „tych, którzy nie znają Boga, i (...) tych, którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu, Jezusie” (2Ts 1:8).
sprzed oczu Pana: Dosł. „sprzed oblicza Pana”. Chociaż słowa z omawianego wersetu mogą nawiązywać do wypowiedzi z Iz 2:10, 19, 21, nie jest to bezpośredni cytat z Pism Hebrajskich. Tytuł „Pan” może się tu odnosić albo do Jehowy Boga, albo do Jezusa. Dlatego Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata zachował słowo „Pan”, żeby uniknąć wykraczania poza granice obowiązujące tłumacza (zob. Dodatek C1; por. komentarz do Rz 10:12).