Głoszenie od domu do domu

Po święcie Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. uczniowie Jezusa nadal zanosili ludziom dobrą nowinę wprost do ich domów. Jak donosi relacja biblijna, mimo że ‛zakazano im przemawiać’, „dalej każdego dnia w świątyni oraz od domu do domu stale nauczali i głosili dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie” (Dz 5:40-42). Około 56 r. apostoł Paweł powiedział starszym z Efezu: „Nie wymawiałem się od (...) nauczania was publicznie i od domu do domu” (Dz 20:20). Paweł wspomina tu, jak głosił im w czasie, gdy jeszcze nie byli członkami zboru i musieli się dowiedzieć, że „powinni okazać skruchę, nawrócić się do Boga i wierzyć w naszego Pana, Jezusa” (Dz 20:21). Kiedy znalazł ludzi usposobionych duchowo, zapewne powracał do ich domów, żeby dalej ich nauczać, a gdy uwierzyli — żeby wzmacniać ich wiarę (zob. komentarze do Dz 5:42; 20:20).