Pochód tryumfalny

W czasach republiki rzymskiej senat honorował zwycięskiego dowódcę, pozwalając mu zorganizować pochód dla uczczenia zwycięstwa. Na czele zwykle szli muzycy, za nimi mężczyźni prowadzący zwierzęta ofiarne. Dalej jechały wozy pełne łupów. Następnie szli pokonani królowie, książęta i dowódcy razem z rodzinami, potem inni jeńcy skuci łańcuchami, a za nimi ci, którzy mieli wykonać na nich wyrok śmierci. W końcu w okazałym rydwanie jechał sam zwycięski dowódca. Pochody takie przedstawiano na rzeźbach, obrazach i monetach, a także w literaturze i sztukach teatralnych. Apostoł Paweł nawiązał do „pochodu tryumfalnego” w dwóch różnych przykładach (2Ko 2:14; Kol 2:15). W Biblii są to jedyne dwa wystąpienia greckiego czasownika thriambeúo, przetłumaczonego na „prowadzić w pochodzie tryumfalnym”.