„Świecznik ze szczerego złota”

W pierwszym pomieszczeniu przybytku, nazywanym Miejscem Świętym, znajdował się „świecznik ze szczerego złota” z siedmioma lampami. Za pomocą wizji na górze Synaj Jehowa dał Mojżeszowi szczegółowe instrukcje, jak ma wykonać ten świecznik (Wj 25:31-40; Lb 8:4). Między innymi powiedział mu: „Jego podstawę, trzon, ramiona, kielichy, gałki i kwiaty masz wykuć z jednej bryły”. Razem z lampami i potrzebnymi przyborami świecznik ten ważył 1 talent, co odpowiadało 34,2 kg. Każdego ranka kapłan zajmował się lampami — np. wymieniał knoty i uzupełniał oliwę. A każdego wieczora zapalał lampy, żeby w Miejscu Świętym paliło się światło (Wj 27:20, 21; 30:7, 8). Paweł wspomina o tym świeczniku, kiedy porównuje stare przymierze i przybytek ze wspanialszym nowym przymierzem i „prawdziwym namiotem”, mającym związek z niebem (Heb 8:2, 5).