Targumy aramejskie

Termin ten odnosi się do starożytnych żydowskich tłumaczeń Pism Hebrajskich na język aramejski (zob. ARAMEJSKI, JĘZYK).

Aramejskie słowo targum oznacza „tłumaczenie” lub „przekład”. Targumy pierwotnie stanowiły część żydowskiej tradycji ustnej, a później zostały spisane. Ich autorzy do swoich tłumaczeń tekstu hebrajskiego dodawali własne interpretacje. Na przykład „synowie Boży” wspomniani w Księdze Hioba 38:7 to według wyjaśnienia w targumie „zastępy aniołów”.

Istnieją targumy wszystkich ksiąg Pism Hebrajskich, z wyjątkiem Księgi Ezdrasza, Księgi Nehemiasza i Księgi Daniela. Najwcześniejsze znane targumy to dwa fragmenty Księgi Kapłańskiej znalezione w Kumran (Qumran) i datowane na II lub I w. p.n.e.

Czasami targumy pokazują, jak pierwsi żydowscy interpretatorzy rozumieli tekst hebrajski. Dlatego współcześni tłumacze Biblii korzystają z targumów, żeby ustalić znaczenie trudnych fragmentów Pism Hebrajskich (zob. Dodatek A3).